Bazı insanlar geçmişe dönerek yaptığı hataları düzeltmek ister. Bazıları ise yaptığı hataları örtbas ederek bu hatalara başkasınıda ortak eder. Benim gibi... Belki de ben böyle olmayı seçtim. Yaptığım hataları sır olarak saklayıp, kimseye söylemeyerek. Hayat bazen hiç ki olmayacak yerimizden vurur bizi.İlk olarak anlamayız,kimseye söylemeden kaçarız,sonra bütün sırlar ortaya çıkar. İşte tam bu anda vuruluruz. Ben Asena 17 yaşındayım. Hayatım boyunca yaptığım hataları temizlemeye çalıştım. Ama belki de herşeyi yoluna sokamadım ben bir yerlerden yavaş yavaş gittikçe tehlikeyle burun buruna kaldım. Hayatımda ki son kişi olan annemi kaybettikten sonra İstanbul'a geldim.Şu an ise bir arkadaşımla yaşıyorum adı Öykü. O da benim yaşımda. Ama onun hikayesi benden biraz daha farklı geçmişle alakalı çok büyük problemleri var. Daha küçükken ailesi ikizinide alıp kaçmış.O da lise hayatını tamamlamak için İstanbul'a gelmiş. İlk başta pek anlaşamamıştık ama sonradan her sorunumu anlatacak bir arkadaşım olmuştu. Şu an ise bir bursluluk sınavına hazırlanıyoruz. İşte hayatımız böyle taki o büyük kazaya kadar...
Olay günü:
O gün biraz mutsuzdum. Sabah kalktığımda Öykü erkenden çıkmıştı. Bende arabayla Şile Orman yoluna gittim. Annem öldüğünden beri astım hastasıyım sürekli krizler geçiriyorum. O gün Şilede bir arabanın beni takip ettiğini gördüm. Birden astım krizim tuttu. Nefes alamam biraz daha artıyordu. Çantamdaki astım spreyini almaya çalıştım ama olmadı sprey araba boşluğuna düştü. Bende spreyi almaya çalıştım ve arabada önüme baktım ama olmadı yapamadım. İşte o büyük kaza o zaman gerçekleşti. Arabanın kapısını açıp arabadan çıktım çocuk benim yaşımda duruyordu. Nabzına baktım yaşıyordu. Yerdeki telefonu aldım ve 112" yi aradım ama konuşamadım nefes alamıyordum çünkü. Arabaya sürüne sürüne gittim. Ve bütün dellileri yok etmeye çalıştım. Eve geldiğimde elimdeki kan izlerini temizlemeye çalıştım o sırada Öykü geldi. Beni kaç kere aradığını söyledi ve benim bunlara bakmadığımı. Beni öyle görünce ne olduğunu sordu. Bende bir kaza olduğunu söyledim ilk önce bir arabaya mı çarptığımı mı sordu. Hayır! Diyince bir an endişelendi. Bende bir motosikletli çocuğa çarptığımı söyledim. Korkuyla bakıp cevap verdi. " Yardım istedim değil mi? Asena konuş yardım istedin mi? Bende istedim istedim ama konuşamadım astım krizim tutu. Hayatımın çöküntüsüne uğramıştım. Öykü" ye gidip teslim olacağımı söyledim taki gelen o sinyal sesinden sonra...
-Çocuk ölmüş.
Gidip teslim olacağımı söyledim ama Öykü böyle düşünmesede...
