"Tanışmak tesadüftür, arkadaşlık seçim ama aşk tamamen kaderdir."
*İlk Tanışma*
Öykü: Bunları Mert'e göstermem lazım.
(Öykü dışarya çıkar ve Mert'e seslenir.)
Öykü: Mert bir gelir misin?
Mert: Geldim ne oldu?
Öykü: Sana bir şey göstermem gerekiyor.
Mert: Ne göstereceksin?
Öykü: Gel benimle.
...
Mert: Evet Öykü anlatır mısın artık korkutuyorsun beni.
Öykü: Bir şu fotoğraflara baksana.
Mert: Mete ile Bahar bu.
Öykü: Arkasına baksana bir.
Mert: Bakıyım.
(Mert arkadaki yazıyı gördü.)
Mert: Sen bu fotoğrafı nerden buldun?
Öykü: Bahar kıyafetlerini alırken fotoğraflar düştü. Bende aldım.
Mert: Anladım.
Öykü: Senin bundan haberin var mıydı?
Mert: Ee, yani eskiden Bahar benim en yakın arkadaşımdı sonuçta. Tabi Mete'de.
Öykü: Ama öldü değil mi?
Mert: Evet, malesef. Onu hâlâ daha çok özlüyorum.
Öykü: Nasıl öldü peki?
Mert: Trafik kazası diyorlar.
Öykü: Anladım,gidelim o zaman.
(Öykü ve Mert okulun bahçesine çıktılar.)
...
Bahar: Dur şimdi sen beni izle.
Ege: Ne yapıcaksın?
Bahar: İzle ve gör.
...
Bahar: Aa, Öykücüm bakıyorumda sonunda ağlaman geçmiş. Ama senin için üzülüyorum biliyor musun?
Çünkü kendin bana cevap veremeyip- te peşime Mert'i göndermen ne bileyim. Yazık gerçekten acınacak haldesin!
Öykü: Sen bu beyinle 19 yıldır nasıl yaşadın gerçekten merak ettim bir anlatsana?
Bahar: Bak sen beni tanımıyorsun.
Öykü: Hayır,gayet iyi tanıyorum. Sen başkalarının duygularını düşünmeyen sadece kendini düşünen bir bencilin tekisin.
Bahar: Ege görüyor musun sonunda konuşmaya başladı Pamuk Prenses.
Öykü: Gerçekten bir şeyi çok merak ediyorum.
Bahar: Neymiş o merak ettiğin?
Öykü gülerek: Gerizekalı mısın yoksa gerizekalı takliti mi yapıyorsun?
(Herkes gülmeye başladı.)
(Bahar Öykü'nün saçını çekti.)
Öykü: Bırakır mısın ya?
Mert: Bahar bırak kızın saçını!
Bahar: Beni okulun önünde rezil etmek neymiş öğreteceğim sana. Gel benimle.
(Bahar Öykü'yü içi boş olan karanlık bir odaya götürür. Ve kapıyı kitler.)
Öykü: Aç şu kapıyı. Nefes alamıyorum aç!
...
( Mert oraya gelir.)
Mert: Ver şu anahtarı!
(Bahar anahtarı camdan dışarıya fırlattı ve gitti.)
Mert: Allah kahretsin Öykü burdayım iyi misin?
Öykü: Bura çok karanlık korkuyorum.
- Öykü ben Asena bak burdayız sakın ol şimdi gidip yardım isteyeceğiz.
Öykü: Bura çok soğuk.
Mert: Bak sakin ol tamam mı şimdi yardım istemeye gidiyoruz.
- Ben gidip yardım isteyeceğim sen Öykü'nün yanında kal.
Mert: Tamam çabuk ol ama...
(Öykü bağırır.)
Mert: Öykü ne oldu?
Öykü: Burda böcekler var çok korkuyorum.
Mert: Kenarıya çekil kapıyı kırıcam.
Öykü: Tamam.
(Mert kapıya vurur.)
Mert: Açılmıyor çelik kapı bu.
-Buldum Mert, abi şimdi kapıyı açacak.
Mert: Lütfen çabuk olun.
(Adam kapıyı açar.)
(Öykü Mert'e sarılır.)
Mert: Tamam geçti bak ben burdayım.
(Mert öykü'nün anını öper.)
Öykü: Ben çok korktum.
-İyi misin?
Öykü: Şimdi biraz daha iyiyim.
(Okul biter.)
Bugün otobüsle eve gideceğim. Otobüse bindiğimde bir çocuk bana çok bakıyordu. Bende otobüsten inmek istedim.
- Durur musunuz lütfen? inmek istiyorum.
Çocukta hemen ben inince indi ve beni takip etmeye başladı. Tam yanıma gelirken o sırada bindiğim otobüsten biri yanımıza geldi ve şöyle söyledi; Sevgilim otobüste telefonunu unutmuşsun bende hemen otobüsten indim getiriyim dedim. Bu çocuk kim?
- Bilmiyorum.
Sizin sevgilimin yanında ne işiniz var lütfen buradan uzaklaşır mısınız?
(Adam gitti hemen.)
- Siz kimsiniz?
Otobüste çocuğun sizi izlediğini görünce ayrıca siz inince onunda inmesi ne bileyim. Bende o yüzden uzaklaşsın diye böyle bir şey söyledim. Kusura bakmayın.
-Ne kusuru çok teşekkür ederim beni korudunuz.
Rica ederim.
______________________________________
Sizce bu Tanışma tesadüf mü? yorumlara bekliyorum.
