"Unutma; Onu artık unuttum demek, bir kez daha hatırlamaktır aslında. "
"Unutmak affetmektir. "
"Bıraktığında sana acı verecek hiçbir şeyi geride bırakma!"
"Alış buna;Güvendiğin insan herkesten fazla acıtır. "
İnsan bazen herşeyi silmek ister unuttum demek ister ama bir şeyler hep geride kalır. O sadece insanlara yalan söylemez öyle bir yalan söylemiştir ki bu yalana kendi bile dahil olmuştur. Mert'te bunlardan biriydi herkese onu unuttum diye yalan söylüyordu ama aslında böyle bir şey mümkün değildi. İçinde kalan o acı bir türlü dinmiyordu. Geriye ise acı çeken ve Öykü'nün ölümünde sürekli kendini suçlayan bir Mert bırakmıştı.
*Unutamamak*
Mert: Hayır, hayır herşey benim yüzümden Öykü benim yüzümden öldü.
Ege: Mert kendine gel hiçbir şey senin hatan değil zaten 16 senedir piskolojik tedavi gören bir insandan ne bekliyorsun. Piskolojisi bozuktu o kızın.
Bahar: Evet.
Mert: Onun sadece yaşadığı şeyler hayatını değiştirdi. Ama siz en başından beridir bunu biliyorsunuz değil mi?
Ege: Mert bak.
Mert: Ne yapmamı bekliyorsunuz siz en başından bana piskolojisi bozuk olunca kendine zarar verdiğini söyleseydiniz bunlar yaşanmazdı. Siz nasıl insanlarsınız ya. Ben sizinle nasıl arkadaş oldum?
Sizinle tanıştığım güne lanet olsun.
Ege: Mert söyleme öyle.
Mert: Çıkın gidin burdan. Bundan sonra yanıma asla gelmeyin.
(1 gün sonra)...
Doktor: Sizi artık taburcu edebiliriz. Ama evde 2 gün dinlenin lütfen.
Mert: Tamam.
Doktor: Tekrardan geçmiş olsun.
Mert: Teşekkürler.
(Mert eşyalarını almak için dolabı açtı .Eşyalarını toparladı. Eve gelirken evinin önünden bir kız geçiyordu Mert'te Öykü sandı ve koşa koşa yanın gitti ve kızın omzuna dokundu.)
Mert: Öykü.
(Kız önüne döndü.)
Kız: Pardon siz kimsiniz.
(Kız Öykü değildi)
Mert: Pardon biriyle karıştırdım.
(Mert eve geldi,ve odasına çıktı. Telefonunu eline aldı ve Öykü ile olan resimlere baktı.)
(1 yıl sonra)...
(Mert hâlâ daha Öykü'yü unutamaz ve acısı dinmemiştir. Öyküden sonra kimseyi sevmemiştir ve Bahar ve Ege ile konuşmuyordur. Üniversiteye geçmiştir.)
Ben ise Asena,yaşadıklarımdan sonra Öykü'yü kaybetmem benim için acıların en büyüğü gibi bir şeydi. Çünkü geçmişte bütün sorunlarımı o halletmişti. Şimdi ise kendi suyumda boğuluyorum. Ama 1 yıl olmasına rağmen onu çok özlüyorum. Yeni üniversite hayatımda Mert ile aynı sınıftayız. Bazen yanına gidiyorum belliki hâlâ Öykü'yü o da unutamamış. Fazla belli etmiyor ama ben anlıyorum. Ege ve Bahar ile aynı üniversitedeyiz ama onlar bizden farklı sınıfta.
O gün müdür bizi konferans salonunda bir etkinlik için tolamıştı neredeyse bütün okul oradaydı. Bende tam Mert'in yanındaydım. O sırada birden Öykü'yü gördüm. Bizim olduğumuz tarafa bakıyordu. Sanırım yanlış gördüm dedim içimden ama o oradaydı.
