Ölümden kaçmak için attığımız her adım bizi meğerse ölüme götürürmüş, anladım. Hayatın gerçeklerini o zaman görürmüşüz. Ama hiçbir zaman gerçekleri bir o kadar yok sayamıyız. Bu hikayede sen bile olsan...
Şu anda nerede olduğumu bilmiyorum belki de tehlikenin tam ortasındayım ne yapacağımı bilmeden Son kaçışımı arıyorum sadece...
Kazadan sonra bütün hayatım altüst oldu. Artık birşeyleri anlamaya başlamıştım. Hayatımın en kötü günlerini geçiriyorum, nefes alamıyorum duvarlar üstüme üstüme geliyor ne yapacağımı bilmiyorum. Bir de şu bursluluk sınavı başıma çıktı.
- kazanmışım- ama artık ona bile mutlu olamıyorum. Aynı şekilde Öykü" de kazandı. Ama üstümde bu kadar bela varken onu bile düşünemiyorum. Yeni okuluma gitmeme son bir gün kaldı.
Odada yatıyordum bir sesle olduğum yerden kalktım odadan çıktığımda Öykü oturmuş televizyonda birşey izliyordu. Ben gelince korkuyla televizyonu kapattı.
Öykü: Sen yeni mi geldin?
Bende yeni geldimde neden televizyonu kapattın?
Öykü: Yok ya ne kapatıcam saçma sapan birşey boş ver.
-İyi misin?
Öykü: Evet ben gayet iyiyim.
Yüzündeki o ifade beni korkutmuştu.
- Kumandayı verir misin?
( Vermedi.)
Konuyu birden değiştirmeye başladı ama ben birşey olduğunu anlamıştım.
Elindeki kumandayı hemen aldım.
Öykü: Asena hayır!
Açtığımda keşke hiç görmeseydim dedim.
Öldürdüğüm çocuğun babası habere çıkmıştı.
- Her neredeysen seni bulacağız!-
Nefes alamadım midem bulanmaya başladı hemen lavaboya koştum. Öykü"de peşimden geldi. - Asena iyi misin? Cevap ver.
Ben iyiyim birazdan gelicem. Sen git!
Çıktım direk yatağıma yattım kendimi ilk defa böyle çaresiz hissetmiştim.
Sabah kalktığımda Öykü yatıyordu. Bende teresa çıkıp biraz hava alıdım.
İnsanların yüzünde oluşan o gülümsemeye baktım bir an içimde keşke biraz olsun bende böyle mutlu olsaydım da hayatım sırra dönüşmesedi. O sırada Öykü yanıma geldi ve konuşmaya başladı.
- Bende ailem beni terk ettiğinde böyle senin gibi çaresiz hissetmiştim. En çok zevk aldığım şeylerden bile nefret ediyordum. Senin gibi...
- Peki olan şeyler yani yaşadıklarını unutmak kolay oldu mu?
Öykü: Keşke kolay olsaydı hayatımda ki hiçbir şeyi unutamadım en kötü günlerimi geçirdim. Sende unutamassın herşey aklında olur ama bu hayata tutunmak için birşeyleri unutman lazım " Sayılar hafızadan silinir ama anılar hiçbir zaman silinmez."
