My Villain Academia (Bnha)

Rozdział 2

All Might- złoczyńca rangi S

Całą lekcję spędziłem na ziewaniu, zabawie długopisem i śmiania się z Dabiego. Zawsze starał się być aktywny na lekcjach u Staina by nie wiem... zabłysnąć? Nie wiem co sobie wyobraża nawet, ale akurat wszyscy wiedzą jaki z niego tępy młot. Robi z siebie tylko pośmiewisko.

Na szczęście lekcja się skończyła, a do końca dnia zostały jeszcze tylko dwie. Z Gentle i jego stażystką La Bravą.

Schowałem długopis do kieszeni munduru i wstałem od ławki by wyjść po wszystkich z klasy, jednak Toga stojąca przy biurku profesora przypomniała mi że to ja miałem zostać na chwilę po lekcji a nie ona.

-Idź na przerwę.- Powiedział Profesor do niej gdy ona oparła dłonie na blacie biurka i się zaśmiała.
-No proszęęę, nie mogę posiedzieć na przerwie tutaj?- Pytała nachalnie.
-Na korytarzu są ławki. Tam sobie posiedź.- Mówił nadal wytrwale by nie stracić nad sobą panowania.

Ja stałem cicho przy drzwiach znudzony czekając aż profesor pozbędzie się jej. Jednak ona okazała się być zbyt irytująca niż powinna.

-Himiko mogłabyś już wyjść? Miałem Shigarakiemu przekazać...- Nawet nie zdążył dokończyć gdy ona znów zaczęła energicznie machać rękami.

-Ja! Ja mogę mu powiedzieć! Przecież wiem wszystko bo słuchałam co profesor mówił.- Zacząłem przecząco kręcić głową za jej plecami mając nadzieję że profesor wyłapie przekaz i jej NIE POZWOLI ze mną rozmawiać.

-Jasne. Himiko, znam moją klasę. Wy i słuchanie mnie...te dwie rzeczy się nie łączą. Wyjdź z klasy to może Shigaraki będzie jedynym który mnie posłucha.- Powiedział z zaciśniętymi zębami już naprawdę naprawdę powstrzymując się od krzyku.

-No ale profesorze, to ja zostanę i też posłucham.- Nalegała nadal, a profesor wskazał jej palcem drzwi.
-No to posłuchaj jak mówię kolejny raz byś wyszła.- Dopiero po tych słowach ona westchnęła i minęła mnie z dziwacznym uśmiechem.

-Chciałem ci powiedzieć Shigaraki na osobności, że wasze wszystkie stroje i sprzęty do zajęć praktycznych z bohaterstwa właśnie przyszły wczoraj. Dlatego od przyszłych lekcji będziecie mieć pracę w grupach. A wiem, że ty masz jakieś problemy z osobami z klasy.- Przeszedł od razu do konkretów a ja zmarszczyłem brwii.

-Skąd profesor wie? Prosiłem pedagożkę o zachowanie wszystkiego dla siebie.- Przestraszyłem się że dowiedział się też o tym rysunku z notatnika na którym był przekreślony nos.

-Jestem wychowawcą. Muszę wiedzieć takie rzeczy. Chciałem ci powiedzieć że w zawodzie bohatera też nie zawsze można wybierać z kim się chce współpracować. Musisz ich chociaż tolerować i nauczyć się pracować z nimi. Nie każę ci ich lubić. Poradzisz sobie?- Wstał z fotela i wziął swój kubek po kawie z napisem "Tu pływają dusze uczniów" i spojrzał na mnie.

-To nie prawda. Może w przyszłości zostanę takim bohaterem który działa sam? Przecież pan profesor tak pracuje.- Zmarszczyłen brwii niezadowolony z jego słów.
-Bohaterowie w tym górują nad złoczyńcami, że mają wspólny cel. Zlikwidować zło. Złoczyńcy za to mają swoje własne cele i każdy inny. Ktoś chce pieniędzy, inni nie lubią bohaterów, a jeszcze inni chcą komuś zaimponować albo się zemścić. Dlatego bohaterowie współpracują a złoczyńcy nie. I to właśnie sprawia że jest nam łatwiej ich zamykać.- Wyjaśnił a ja nadal nie potrafiłem tego zrozumieć i miałem swoje zastrzeżenia.

-Ale są przecież organizacje złoczyńców.- Powiedziałem idąc za nim gdy zmierzał do drzwi by wyjść i zamknąć klasę.
-Takie organizacje są zwykle nietrwałe i łatwo je rozwalić od środka.- Powiedział bagatelizująco, a ja westchnąłem zawiedziony że naprawdę będę musiał z kimkolwiek współpracować.

-Ja też swojego czasu współpracowałem z innymi bohaterami. Ale mam ciężki charakter więc zacząłem pracować sam.- Powiedział przekręcając kluczyk w zamku od drzwi klasy.
-Ja też tak chcę.- Spojrzałem na niego, a on pokręcił głową.

-Nie warto. Ale jak zobaczę że bardzo nie będziesz się dogadywał z innymi to cię wyłączę z zajęć i pójdziesz do przeciwległej klasy na zwykłe lekcje.- Powiedział niby w trosce o mnie, ale to dla mnie by było przejście z deszczu pod rynnę.

Cały ten Kai Chisaki... który mnie gnębił jeszcze kilka dni temu.

To uświadomiło mi że muszę zrobić wszystko by zostać na lekcjach z moją klasą.
-Dam radę.- Powiedziałem a on kiwnął głową i ruszył do pokoju nauczycielskiego.

Jutrzejszy dzień nie zapowiadał się dobrze.

----------------------------

Po zajęciach stanąłem przed bramą szkoły zamyślony. Praca w grupach. Już nic lepszego ten nadęty cwel wymyśleć nie mógł.

Przeklinając w myślach patrzyłem na mijające mnie samochody aż w końcu elegancki czarny Aston Martin zatrzymał się przede mną, a przednia szyba od strony pasażera się uchyliła.

-Dzień dobry Shigaraki. Jak minął dzień w szkole?- Uśmiechnąłem się na widok przyjaciela. Poczciwy Kurogiri zatrudniony przez All for One'a miał się mną zajmować gdy on był zajęty.

Miał być dla mnie jak lokaj, a jednak był dla mnie bardziej jak ktoś w rodzaju rodzica. Ciężko stwierdzić czy naprawdę go traktowałem jak ojca, bo moje relacje z biologicznymi rodzicami były zawsze trudne, ale z pewnością jest najbliższą mi osobą.

-Było w porządku.- Powiedziałem ukrywając kolejne spotkanie z psycholog, kompromitującą rozmowę na stołówce oraz niepokojące wieści o pracy w grupie by się nie martwił. Wsiadłem do samochodu i włączyłem radio.

-Jesteś zeeereeem...- Zaczęło śpiewać a ja natychmiast przełączyłem na inną stację. Na co Kurogiri tylko zachichotał.
-Może dzisiaj ja wybiorę?- Zapytał.

-Nie chcę dziesiąty raz słuchać dziadka do orzechów.- Mruknąłem i włączyłem stację z niezależnym rockiem słuchając przypadkowych utworów mając nadzieję że jakiś przypadnie mi do gustu.

-All for One będzie wyjeżdżać na kilka miesięcy.- Powiedział w pewnym momencie Kurogiri a ja tylko mruknąłem lekceważąco i patrzyłem przez okno. Było przyciemnione więc nikt mnie z zewnątrz nie widział więc było mi bardzo komfortowo.

Zobaczyłem jak Twice idzie z Togą obok siebie prawdopodobnie na przystanek autobusowy, a na ich widok aż się obejrzałem do tyłu podążając za nimi wzrokiem.

-Coś nie tak?- Zapytał kierowca zdziwiony że tak się obejrzałem a ja prychnąłem.
-Wszystko okej, ile razy mam powtarzać?- Zapytałem niezadowolony.

-Nie lubisz jak All for One wyjeżdża.- Stwierdził. Ciężko nie zauważyć gdy wtedy się czuję jakbym był porzucony.
-Zawsze tak robi.- Mruknąłem.
-Ma porachunki z All Mightem.- Zaśmiałem się na jego słowa.
-Taki stary grzyb jak on nie ma co się porównywać do złoczyńcy rangi S, jak nie S+ jakby taka ranga była.- Kurogiri zerknął na mnie a potem znów na drogę i docisnął gazu.

-Nie chcę żeby cokolwiek się stało mojemu Panu.- Powiedział a ja popatrzyłem na niego. Może pod tą mgłą chował się wyraz twarzy pełen bólu? W końcu All for One nie da rady All Mightowi sam. Może to właśnie próbował mi uświadomić profesor Stain? Że żaden bohater nie powinien działać sam.