My Four Bodyguards

Chapter 41

Nico's POV

Hindi ko alam kung nasaan kami ni Danica ngayon pero gusto ko lang din naman sulitin na kasama siya kasi alam ko na when we back to Manila, everything will never be the same as it was.

Ngayon ko lang narealize na ang dami ko pa palang hindi alam tungkol kay Danica. Nakita ko ang mga masterpiece niya, no wonder kaya pala ang galing niya mag drawing nun sa wedding nina Sir Rui.

Napatingin naman ako sa canvas niya na hindi pa niya tapos, she's drawing that one big picture in hanging in the wall.

"Hindi mo pa tapos?" Tanong niya napatingin naman siya sa akin "Hindi ko matapos-tapos," she replied.

"Bakit naman? Isa na lang ang kulang ah," sabi ko sa kaniya, "I can't draw Ben, masyado pa kasing masakit, hindi ko nga alam kung tatapusin ko pa eh, tagal ko na ring hindi nagda drawing," she said again.

I don't know what was her trauma, but there's an urge inside of me to tell her the words she needs to hear "Mas magiging masaya si Ben kung tatapusin mo," sabi ko naman sa kaniya at napatingin naman siya sa akin.

"Ben would be so happy, believe me," I added then I walk towards the canvas and picked up the pencil besides it, dumiretso ako kay Danica na nakangiti.

"Draw him, for once," I added then I gave her the pencil while smiling. "Nico," sabi naman niya sa akin.

"Go, finish it today, I want to see it," I added then she suddenly smile "Thank you!" Sabi naman niya then she took the pencil I'm holding and she started sketching, this is Danica's real smile, I know that when we come home, everything will never be the same as it was.

I just watch her here at the corner, may mga moments na titigil siya sa pagdrawing niya at titingin siya sa akin sabay ngingiti pero babalik din siya sa pagdra-drawing niya.

Ngayon ko lang nakita si Danica na sobrang saya at kitang-kita sa kaniya na ito talaga ang nakakapagpasaya sa kaniya. "Yosh," sabi naman niya "Are you through?" I asked her then she smiled at me widely "Yep," sabi naman niya at lumapit ako sa kaniya "Wow," sabi ko naman nung makita ko 'yung art niya.

"Thank you Nico," she said then i smiled at her "Anything for you, Dani. Lakas mo sa akin eh, ikaw pa ba," sabi ko naman sa kaniya.

"Finally natapos ko na rin, matutuwa sina Ace kapag nakita nila 'to," sabi naman ni Danica "Hihintayin pa ba natin sila?" Tanong ko naman sa kaniya "Wait chat ko nga sila," sabi naman niya then kumuha akong isang paper and a pencil then I start to draw Danica, it's just a simple chibi Danica, hindi ako kasing galing ni Dani magdrawing pero sana mapasaya ko siya sa gawa ko.

"Pabalik na raw sila dito, hintayin na lang natin sila, gusto ko rin na makita nila 'to eh," Danica said while smiling then I nod my head "Sure no problem, maagap pa naman eh saka for sure nasa school pa naman sila," sabi ko naman sa kanila.

"I will just order some food for them," sabi ko naman sa kaniya "Thank you uli Nico ah," sabi niya then I smiled at her.

Danica's POV

I never imagined that Nico would be the one while will give me the motivation to finish everything that me and Miggy started, nag scroll lang siya sa phone niya kaya naman hinayaan ko na lang siya sa isang corner.

Hindi ko alam kung paano ako makakabawi kay Nico sa lahat ng bagay na ginawa niya for me, gusto ko rin sana na mapangiti siya pero hindi ko alam kung paano. "Dani," tawag niya sa akin kaya naman lumapit ako sa kaniya "Oh?" Sabi ko naman sa kaniya "Here," sabi niya then may binigay siyang maliit na paper "What's this?" I asked him but he just replied a smile.

When I look at it I saw his drawing, it was a chibi version of me, "Hala gag* ang cute, Nico!" Sabi ko naman then I giggle "Thank you," sabi ko and hindi ko na napigilan ang sarili ko and I hugged him so tight "Calm down Princess," sabi naman niya then I gently pushed him away from me.