Ara verildi: Bozuk Para - Sevda sınavı

15. Bölüm

Murat Meryem'den özür dilemek için girdiği odanın kapısının önünde öylece donup kalmıştı. Sevdiği kadın ağlıyordu ve onun geldiğini fark edemeyecek kadar meşguldü sırt çantasına kıyafetlerini tıkıştırmakla. Sırtını kapıya yaslayıp hayal kırıklığı içinde izlemeye başladı gördüğü tabloyu. Babası adına özür dilemek için gelmişti Meryem'in ardından fakat onun gitmek için hazırlandığını görünce mıh gibi yere çakılmıştı ayakları. Bu kadar kolay mıydı vazgeçmek bu sevdadan? Bu kadar kolaysa kendisi neden vazgeçememişti onca yaşananlara rağmen?

Meryem sırt çantasını omzuna atıp kapıya doğru yöneldiğinde Murat'ın kapıda onu izlediğini fark etti. Elinin tersiyle gözünü kurulayıp dikildi onun karşısına. 

"Çekil önümden," dedi titrek bir sesle. "Gideceğim."

Murat acıyla sevdiğinin gözlerine baktı. "Hayır çekilmiyorum." dedi pürüzlü bir sesle.

"Sana çekil dedim." dedi Meryem gözlerini kaçırarak. Murat'ın gözlerindeki yıkım canını yakıyordu. Neden öyle bakıyordu ki?

Murat tepkisizce kenara çekilince sırt çantasının duruşunu düzeltip kapıya doğru yöneldi. Fakat ardında duyduğu soru tekrar duraksamasına sebep oldu.

"Beni yine yarı yolda mı bırakacaksın Meryem?"

Meryem dönüp kırılgan bakışlarla sevdiği adama baktı. "Yine mi...?" diye tekrarladı sayıklayarak Murat'ın sözlerini.  Sevdiği adam yine demişti. O da babası gibi düşünüyordu demek... Geriye doğru sarsak bir adım atarken düşecek gibi oldu. Gözünden firar eden yaşı çabucak silip tekrar duruşunu dikleştirdi.

"Kaç defa anlattım sana Serkan'la aramızda bir şey geçmediğini, fakat hâlâ 'beni yine mi yarı yolda bırakacaksın?' diye sorabiliyorsun bana Murat. Ne demek ya yine mi? Ben ne zaman bırakmışım ki seni yine bırakıyorum. Ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu senin? Ne demek yine!" diye atıldı.

"Meryem sen yanlış anladın beni! Ben öyle demek istemedim."

"Hayır anlamadım!" diye atıldı Meryem tekrar. "Ne seni ne de babanın sözlerini... Kelimesi kelimesine anladım ben sizi." derken gözlerinden yaşlar taşmaya başlamıştı Meryem'in.

"Benim yanımda durman gerekirken karşıma dikiliyorsun Murat. Yine mi yarı yolda bırakacaksın diye soruyorsun bir de bana. Baban bana onca lafı ederken de böyle dikilseydin ya karşısına! Bana artık dedi ya düşünebiliyor musun? Ben kimsenin artığı değilim Murat! Bunu sen çok iyi biliyorsun!"

"Meryem çok özür dilerim. Ben sadece..."

"Ben çok kırıldım Murat."

Murat mahcubiyet içinde Meryem'in gözlerine baktı.
Meftunu olduğu gözlerden akan gözyaşlarını silmek için bir adım yaklaşıp sevdiğinin yüzüne uzandı fakat Meryem'in bir adım uzaklaşmasıyla eli havada asılı kaldı.

"Hangisine daha çok kırıldım bilmiyorum." dedi Meryem donuk bir yüz ifadesiyle. "Beni babayın karşısında yalnız bırakmana mı, yoksa seni yine yarı yolda bıraktığımı ima etmene mi?"

Murat pişmanlıkla gözlerini düşürdü. Kahretsin haklıydı kız. O sadece kavga büyümesin diye susmuştu, babasının sözlerini onayladığı için değil. Fakat bu Meryem'i yalnız bıraktığı gerçeğini değiştirmiyordu. Peşinden odaya gelip onun gitmek için hazırlandığını gördüğünde ise hayal kırıklığına uğramıştı.