𝙍𝙞𝙙𝙚𝙧ʰʸᵘⁿˡⁱˣ

12

Merhaba, biraz gergin bir ruh halimde yazıyorım bu bölümü lütfen sövmeyiniz💩💩

***

"Bakma öyle aval aval binceksen bin binmiceksen sevgilimi bekletiyorum"

"Ee tabii teşekkür ederim" arabaya bindiğimde dışı kadar içininde lüks olduğunu fark ettim, millette para bol anasını satiyim.

"Buralarda görmedim seni yeni misin?"

"Iıı aslında hayır, yani evet. Biraz uzun hikaye"

"Anladım, Yang Ryujin ben" gözünü yoldan ayırmadan konuştuğunda sanki bu soyadın bir yerlerden tanıdık geldiğini hissettim. "Çiftlik sahibi Bay Yang'ın kızıyım"

"A-a bende nereden tanıdık diyordum"

"Babamla tanışıyormusunuz?"

"Hayır, birde Jeongin. Yang jeongin, soyadlarınız aynı-"

"Abim olur kendisi"

"Nee!?"

"Çok şaşırtıcı değildi aslında"

"Zenginliğin kaynağı belli oldu" diye mırıldanırken, onun hafifçe sırıttığını işittim. Dışarıyı izlerken Ryujin'in telefonu çaldı.

"Efendim Yeji?"

"Nerdesin?"

"Bir arkadaşımı evine bırakıcam, gecikebilirim"

"Hadi ama"

"Sabırlı olmalısın"

"Üff Peki görüşürüz"

"Görüşürüz sevgilim"

VAY ANAM BABAAAM

Lan bu aile normal değil yemin ederim.

"Kendini tanıtmayacak mısın? Daha şehire gelmemize var biraz, anlat"

"Lee Felix ben, öyle köklü bir soydan falan gelmiyorum bekleme yani benden"

"Birini tanımam için soyuna baktığımı söylemedim"

"Siz değilde yüzünüz diyor ama neyse" Allah'tan sessiz söylemiştim, valla korktum ben bundan sülalecek korkunç bunlar herhalde.

"Ne işin var bu saatte buralarda"

"Kafa dağıtmak için geldim, daha da kafam bozuldu"

"Ya, neden?"

"Yanlış anlama ama, biraz abin yüzünden"

"Öyledir o ortam bozmayı sever" tek kaşımı kaldırıp ona döndüğümde gözünü asla yoldan ayırmıyordu, "Baya tartışırız onunla, dünyalarımız çok ayrı"

"Anladım" diyip onayladım.

Kısa süre içerisinde hiç konuşmadık, şehire neredeyse gelmiştik ve bana gerçekten uyku bastırıyordu.

"Sakın uyuma ha, dal gibi bişisin ama taşıyamam ben seni"

"Ne"

Gülerek konuştu, "Demedim bişi demedim. Ha bu arada evin nerde?"

"Biraz düz git şu kavşaktan dön ara sokakta bırak beni"

"Annen merak etmiştir seni, ne diceksin?" yutkundum. Ona durumu nasıl izah edeceğimi düşündüm. Ancak bu durumu hiç bir türlü başka bir biçimde anlatamazdım. Aslında, bilmesi gerekmiyordu geçiştirebilirdim.

"Ah evet ben birşey uydururum" diyerek sıyrıldım işin için içinden.

Kısa bir süre sonra beni söylediğim ara sokağın girişindeydim şimdi, ona teşekkür edip yolladıktan sonra eve doğru yol aldım. Saat çok geç olmuştu, normalde asla bu saatte eve gelmez ya da tek kalamazdım. Işık hızında eve çıkıp içeri girdim, tabiiki sonrasında evin bütün ışıklarını açtım. Belli ki bu gece uyuyamayacaktım.