Ölümcül Takıntı

2

Medya:Czar

Bazen katlanmanız gereken şeyler vardır. Benim içinse bu Constantino ailesi.

On beş yaşında aralarına katılmamın yanı sıra, hala onlardan biri gibi hissedemiyordum. Constantinolar İtalya'da her yerde görebileceğiniz devasa üzüm tarlalarına sahip olmalarıyla bilinirdi. Şarapları kalitesiyle ün salmıştı ve şarap mahzenlerinden daima memnun ayrılırdınız.
Ama eğer biraz derinlere inerseniz, ki çok inmeniz gerekmez çünkü saklama gereği duymazlar, asıl işlerini görebilirsiniz. Uyuşturucu baronluğu.
Salvatore Constantino, yani Cosa Nostra'nın başı bu işin içinde doğmuştu. Beni evlat edinmeye geldiğinde bile onun masum olmadığını bir kilometre öteden anlayabilmiştim.
Kısa saçları, güldüğünde görünen altın dişleri, yüzündeki sayısız bıçak yarasıyla Scar Face'i andırırdı. Ama o görüntüsünün aksine şaşılacak derecede babacan biriydi. Küçükken saçlarımı örmüşlüğü bile vardır.
Her zaman su damlası tipi güneş gözlükleri takar ve abartılı kürkler giyer. Beni bu konuda etkilediğini söylemem gerek. Ayrıca kadınlara olan düşkünlüğüyle de öne çıkan biri.
Tabi kendi karısını öldürmüş olmasının yanı sıra.

Oğulları ise istese bile ona bu kadar benzeyemezlerdi.

Alberto, en küçükleri ve bana kalırsa en katlanılması kolay olanıdır. Daima gülümser ve çekici gülümsemesinin insanlar üzerinde bıraktığı etkiyi çok iyi bilir. Ortadan ayırdığı altın sarısı saçları ve açık renk takımlarıyla göze çarpar. Genel olarak babasının parasını harcamaktan ve partilemekten hoşlanır. Aynı zamanda benim ofisimi ziyaret etmekten de hoşlanıyor diyebiliriz. Ona göre kurumsal yaşam seksi ve farklı. Bana kalırsa sadece çocuk. Ama ona kızamam. Küçükken aramızda sadece üç yaş olmasından dolayı ona yakın büyüdüm ve bir nevi ablası oldum. Çünkü beni öldürmeye kalkışmayan sadece o vardı.

Dante en büyükleri ve dışarıdan bakıldığında en korkunç olanlarıdır. Alberto'nun bebek gibi yüzünün aksine babası gibi sayısız yara izi var ve bunu gururla taşır. Daima silahının emniyeti açıktır ve sonuçlarını düşünmeden öldürmekten çekinmez. Ayrıca devasa cüssesini kullanarak insanları ürkütmekten de geri durmaz. Salva genelde onu yanında bir onur nişanesi gibi taşıyor. Varisi ve aynı zamanda sağ kolu. Yine de ona benden daha çok güveniyor mu şüpheliyim.
Dante de aynı şüpheye sahip olduğu için benden fazla haz eden biri değil. Zaten Constantino evinde benden haz eden insan sayısız on parmağı geçmez. Ama başını o çeker.
Küçükken beni öldürmeye çalışmasa da sayısız kez yaralamaya çalıştığı için vücudumda hala bazı yaralar taşıyorum. O ise yüzünde benden hatıra, gözüne inen bir bıçak yarası taşıyor.

Nicolas ise ortancaları ve ailedeki tüm Evangelina nefretini kendi bünyesinde toplamayı başarmış kişi. Aramızda iki yaş var ve geldiğim günden beri beni baş düşmanı olarak görüyor. Bunu büyüdükçe aşacağını sanırdım ama karşımdaki oturmuş bana nefretle bakan suratı bunun tersini ispatlar nitelikte.

İşte iş çıkışı Salva beni ofisten alıp farklı bir iş konuşmaya Consantino malikanesine getirdiğinde, yemek masasında otururken aklımda dönen düşünceler bunlardı. Sık sık herkesin analizini yapardım. Genelde değişmezlerdi ama bazen Nicolas'da iyiye yönelik farklılıklar saptardım. Tabi ki bunlar genelde onu gördüğüm üç günü aşmazdı.

"Ee, Evangelina ne diyorsun bu işe?" Salva az pişmiş bifteğini parçalamaya çalışırken son yirmi beş dakikadır anlattığı işi sadece yarım kulak dinlediğimi fark ettim.

Söylediğine göre uyuşturucu işini İtalya'dan alıp Ukrayna'ya oradan da Moskova'ya taşımak isteyen biri vardı. Bu ailenin içinde avukatlık mesleğini icra etmek gerçekten zordu. Dün uyuşturucu mağduru birini hapishane yolundan kurtarmaya çalışırken bugün yemek masasında bunu işe döküyordum.