𝐚 𝐭𝐮𝐦𝐨𝐫 𝐚𝐰𝐚𝐲 π 𝐬𝐚𝐤𝐮𝐚𝐭𝐬𝐮

11

Atsumu, başını önüne eğdi. Haklıydı, ilişkisinin içine çok dahil etmişti onları. Reddetmedi, özür de dilemedi.

"Beni cidden sevdin mi? Yoksa harika bir yalancı mıydın? Çünkü ben hissettim, beni sevdiğini. Lütfen yanılmadığımı söyle."

Atsumu'nun hala ısınmamış olan soğuk ellerini tuttu Kiyoomi. Dudaklarına götürdü, nefesini üfleyerek ısıtmayı denedi bir süre. Sonra yavaş yavaş öpücükler kondurdu.

"Her şeyden, herkesten çok sevdim. Hala çok seviyorum."

Atsumu gülümsemesini saklamaya çalışsa da yukarı kıvrılan dudak kenarları onu ele vermişti. Kiyoomi de gülümsedi, biraz daha yakınlaştı eski sevgilisine.

"Bana, bize bir şans daha versen, olmaz mı? Söz veriyorum, Osamu'nun ilişki tavsiyelerine daha sabırlı yaklaşmayı deneyeceğim."

Atsumu, yatakta bir buçuk adım emekledi, bağdaş kurarak oturmuş olan Kiyoomi'nin kasıklarına, çıplak dizlerini yerleştirerek oturdu. Bu pozisyon, aralarındaki mesafeyi minimuma indirmişti.

"Hayır, ben başkalarının aramıza girip söz sahibi olmasına müsaade etmeyeceğim. Rahatsız edici bir şey, senin alışman gereken şey bu değil."

Atsumu hüzünle gülümseyince kaşlarını çattı Kiyoomi. Alışmam gereken şey neymiş, dedi. Atsumu çenesini, onun omzuna yasladı.

"Yokluğum."

Kiyoomi, kollarını Atsumu'nun -geçmişe oranla biraz daha incelmiş- beline sardı.

"Tam olarak anlatır mısın?"

Atsumu açıkladı, burnuna topun geldiği gün verdiği testlerde, girdiği tomografide çıkan sonuçları açıklayan asistanın dediklerini anlattı.

"Bir şey olmayacak, iyileşeceksin. Birlikte atlatacağız. Yarın doktora birlikte gidelim, ne gerekiyorsa yaparız."

Atsumu başını kaldırdı, Kiyoomi'nin dudaklarına bastırdı dudaklarını. Kiyoomi ise, zaten bunu bekliyormuş gibi kabul etti öpücüğü. Atsumu'yu biraz daha kucağına çekti, öpücüğü derinleştirmesine imkan verdi.

Bu öpücük, ikisi için de her şeydi. Seni özledim demekti, seni seviyorum demekti. Bir teşekkürdü, bir özürdü. Bir affedişti, bir yalvarıştı, bir yardım çığlığıydı. Birbirine yeniden kavuşmayı 9 ay sonra becerebilmişken; tekrar kaybetmekten, sonsuza kadar kaybetmekten korkan iki gencin imdat çağrısıydı.