Następca mocy || Villain Bakugo x Deku

14 Świadek

Bakugo pov.

Tej samej nocy wracam do kryjówki, oczywiście sam.

Tej samej nocy zostaję zaciągnięty do sali tortur za nie usłuchanie rozkazów Tomury.

Następnego poranka, po nocy pełnej krzyków i bólu, zasypiam przypięty do metalowego słupa tuż obok Todorokiego.

Dopiero w południe zostaję wyciągnięty, opatrzony i wyleczony przez Garakiego, który przeprowadza ze mną coś na kształt rozmowy wychowawczej i zaznajamia niejako z twardym charakterem mojego szefa. Bo przecież ja nie wiem, że to sadysta, źródło zniszczenia czy człowiek o trudnej przeszłości. Jakbym był debilem, to może można by mi to wytłumaczyć, ale sorry. Coś w tej głowie mam i sam potrafię ocenić sytuację.

Po powrocie do pokoju, całkowicie wyczerpany, padam na łóżko i przesypiam wówczas pół dnia. Budzę się dopiero wieczorem, czując jak czyjaś dłoń delikatnie głaszcze mnie po ramieniu. Jak przez sen słyszę też słowa:

– Moje biedactwo. Jak on mógł doprowadzić cię do takiego stanu? Nie daruję mu tego.

Potem znów odpływam w sen i nie słyszę nic więcej.

Budzę się wypoczęty kolejnego dnia po dziesiątej rano. Wstaję spod kołdry, którą zapewne przykrył mnie Nerd, ale jego nie dostrzegam.

„Musi być na dole" – zauważam w myślach i po przeciągnięciu się oraz wyprostowaniu zależałych kości, wychodzę na korytarz. Schodząc po schodach co krok słyszę jak strzelają mi stawy i czuję, jak bardzo to boli, a kiedy jestem już w kuchni, słyszę wrzawę rozmów. Toga i Twice jak zawsze flirtują, zaś Shigaraki i Dabi o coś się kłócą. O coś związanego z Todorokim, ale nie skupiam się na tym. Aktualnie poszukuję...

– Deku? – wołam, licząc że mi odpowie.

– Wyszedł wcześnie rano – zauważa Spinner, który pojawia się za mną nie wiem kiedy.

Pochmurnieję i na myśl o tym, że będę teraz sam ze sobą wśród osób, które mnie torturowały... Mam zwyczajnie ciarki.

– Okej – odpowiadam smętnie, czując jak opuszczają mnie siły.

Kurwa, stałem się mega cykorem.

„Katsuki, to tylko Shigaraki. Jesteś od niego silniejszy. A to, że się wczoraj dałeś, było tylko winą twojej słabej woli".

Fukam na tę myśl i podchodzę do blatu w kuchni, by zrobić sobie śniadanie. Szybko wyciągam potrzebne mi składniki, a następnie wykładam je na trzy, posmarowane masłem, kanapki. Na koniec męczę się jeszcze z tymi głupimi zaczarowanymi naczyniami, które omal nie atakują mnie, gdy otwieram szafkę.

Co jest nie tak z tym miejscem?!

***

Mija godzina.

Dwie...

Dwie i pół.

Czas jakby stoi w miejscu, bo poza moim codziennym treningiem All for One, który trwał raptem chwilę, nie mam co robić. Deku nadal nie wraca, a ja mam niemałe wrażenie, że coś mu się stało. No bo po kiego licha miał gdzieś wychodzić na dłużej niż nieco ponad godzinę? Po co w ogóle miałby wychodzić?

Szybko odnajduję Shigarakiego, bo może chociaż on wie, gdzie zniknął mój alfa.

– Niestety. Możesz go poszukać jeśli nie dasz się złapać.

Mrugam na te słowa i zaciska pięści zestresowany.

Dlaczego Deku wyszedł stąd nic nikomu nie mówiąc? Myślał, że co? Że po tych wszystkich torturach nie będę go potrzebował?!