Avukat Hevidar Evin Şahin.
Baran Korkmazbey'in hikayesi.
Avukat Hevidar Evin'in, Baran Ağa'yı kurtarmasıyla hikaye başlar...
^^^
**Kitabın tüm hakları şahsıma aittir. Kitabın çalınması, kopyalanması durumunda gerekli yasal işlemler başlatılacaktır. *
Şarkılar; Melike Şahin, Dön Ne Olur Melike Şahin, Nasır Yedi Karanfil, Devlerin Aşkı Toygar Işıklı, Babam
SINIR 350 VOTE 500 YORUM Boşuna koyuyorum... Ama neyse sşlsösös
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
22 BÖLÜM, "Küçük Sürprizler."
Baran'ın kucağından hışımla kalktım. Baran'ın elindeki telefonu alıp fotoğrafı yaklaştırdım. O yapmıştı. Benim aylarca ağlamamı, aylarca yürüyememi ve en önemlisi mesleğime bile gidemeyeceğim bir bela vermişti. Beni vurmuştu, Şiyar'ı kandırmıştı. Bana takıntılık yapmıştı. Beni öldürmek istemişti.
Bunları yapan öz amcam. Görkem Şahin'di.
Bütün göz yaşlarımın bedelini ödeyecekti. O da göz yaşı dökecekti. Ve bunu ben yapacaktım.
Yeniden doğmuştum bugün, ilk kez işime gitmiştim. İlk defa bugün kimsenin yardımı olmadan işime gitmiştim. Evet bu bazıları için küçük bir şey olabilirdi ama benim için çok büyük bir şeydi.
Dövmemde de roma rakamlarıyla yazılı bir tarih vardı. İlk Avukatlığımı yaptığım tarihi dövme yapmıştım. Baran bunu merak etmemişti. Neden bilmiyordum ama tarihi bile sormamıştı.
Ellerim sinirden titrerken, derin bir nefes aldım. "Şeref yoksunu!" diye homurdandım öfkeyle. Şu an karşımda olsaydı yüzüne doğru yumruk savururdum.
"Az sakin ol..." diye bana adım atan Rojhat'a doğru sesimi yükselttim. "Ne sakin olacağım be! Sen ne saçmalıyorsun? Bana neler yaşattı! Bugün kimsenin yardımı olmadan dışarı ilk defa çıktım. İlk defa! Özgürlüğümü aldı elimden, işimi... Sevdiklerimi kandırdı! Ben mi sakin olacağım gerçekten? Sakin falan olmuyorum hatta..." Rojhat'ın belinden silahı tutup çektim.
"Kendi işimi kendim göreceğim... Batsın avukatlığım. Her şeyin üzerine yemin ederim ki son nefesini verecek o pislik!" diye sertçe burnumdan soludum.
Silahı tam kemerime sıkıştırıyordum ki Baran hızla elimden silahı alıp deri koltuğa fırlattı, uslanmadım hatta takmadan oraya adım attığımda Baran'ın kolları karnımı sarmaladı, çırpınmam işe yaramıyordu."Canımı yakıyorsun!" diye bağırdım acıyla.
