Avukat Hevidar Evin Şahin.
Baran Korkmazbey'in hikayesi.
Avukat Hevidar Evin'in, Baran Ağa'yı kurtarmasıyla hikaye başlar...
^^^
**Kitabın tüm hakları şahsıma aittir. Kitabın çalınması, kopyalanması durumunda gerekli yasal işlemler başlatılacaktır. *
Şarkılar: İntizar, Büyük İnsan Kalben, Fırtınalar Selda Bağcan, Mağusa Limanı
Sınır artık neden dolmuyor? Lütfen oy vermeyi ve yorumlarınızı eksik etmeyin olur mu? Çünkü artık gerçekten hevesim gelmiyor, 5 - 6K okunan bölümde 300 vote bile yok. Bu beni üzüyor. Lütfen oy ve yorumlarınızı (Fikrinizi söyleyin)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SINIR 440 VOTE 1K YORUM
23. BÖLÜM, "İHANETİN OYUNU."
Daha çok bastırdığında gözlerim istemsizce kapandı. Ölümü bekledim. Ya da karnıma dayalı namlunun patlama sesini. Kurşunun karnımı delmesini... Belki de gerçekten her şeyi bitirmeyi bekledim...
"Şimdi on saniyen kaldı... On saniye sonra öleceksin. Bu da benim sevgili kocana küçük bir sürprizim olacak. Küçük sürprizler hep şaşırtır ama bu kocanı yıkacak." diye fısıldadı kulağıma, iğrenç nefesini üfledi kulağıma.
Kafamı iki yana salladım, ölmek istemiyordum.
"Son saniyelerin küçük yeğenim..." Göz yaşlarım akarken, bana bakıp iç çekti. "Yazık olacak... Çok yazık olacak... Son bir saniyen."
Son bir saniyede aklıma gelen tek yüz Baran'ın yüzü oldu.
Ölmek istemiyordum.
Ölüm neydi? Başka bir hayat var mıydı gerçekten? Filmlerde hep görürdüm, saçma ve komik gelirdi. Ama bu ürkütücüydü... Hem de fazlasıyla.
Karnımdaki bebeğimden nasıl haberdar olabilirdi? Ve aniden bir şey oldu, gözlerimi açtım... Kapı aniden kırıldı büyük bir sesle. İçeri doluşan insanları seçemiyor sadece sesleri duyuyordum. "KALDIR ELLERİNİ BIRAK O SİLAHI!" diye bağıran birinin sert sesini duydum.
Boğazımı sıktığını daha yeni fark ediyordum. Sol eli öyle kuvvetliydiki biraz daha sıkarsa nefessiz kalıp ölecektim.
Göz bebeklerim kayarken onu göğsünden iteklemeye çalışıyordum.
Sonra büyük bir ses duydum. Bir el silah sesi. Boğazımdaki eller gevşerken öksürmeye başlamıştım. Öksürmeye devam ederken, "Su getirin ambulansı arayın!" diye bağıran bir kadının sesini duydum.
Gerisi yoktu...
Karanlığa gömülmüştüm.
💧
Serum biter bitmez odama gelen polislere ifade vermiştim. Baran sıkıca elimi tutarken sürekli iyi olup olmadığımı soruyordu. Bu kaçıncı soruşuydu bilmiyordum,"İyiyim sevgilim, iyiyim." diye fısıldadım artık gına gelmişti bir kez daha sorarsa kafasını ısıracaktım.
