Kendi hayatımın yazarı olarak her günümü sevgili günlüğüme sunacağım... Ölmesi gereken biriydim ve o biri olarak hala devam ediyorum... Öleceğim güne kadar kendi yazarlığımı sürdüreceğim. Kendi kalemim beni her gün buraya sığdıracak. En çok belirtme...
Şimdi ise senden de uzaklaşıyorum sevgili günlük.. Aklımdasın ama yazacak kadar dert dökecek kadar güçlü değilim..
Bazıları babalarının yokluğunda kavrulurken ben babamın varlığında ölmesini diliyorum...
Fazla adaletsiz değil mi bu hayat?
Keşke babamı sevseydim ve o gitse bile özlemi için kavrulsaydım...
Sen bi çocuğun babasının ölmesini dilemesinin ne kadar zor ve ağır olduğunu bilebilir misin sevgili günlük?
"Bazen hissetmek görmekten daha iyidir.." :)
Her zaman bir çocuğa umut olmak istemiştim.. Ama şimdi anlayamıyorum olmuyo yapamıyorum çünkü ben bi babaya nasıl yaklaşılır onunla nasıl bir bağ olur bilmiyorum..
Evet güldüğümüz günler de oldu ama ben asla içten gülemedim, olmadı...
Seninle bi baba kız ilişkisi yaşamak isterdim baba..
Başka çocukların babası hayaliyken, rüyasıyken sen benim katilimsin...
Keşke iyi bir baba olsaydın da ölseydin. Bunu neden bu kadar rahat söyleyebiliyorsun diyebilirsin sevgili günlük. Çünkü koyuyor tamam mı?
Evet bu da zor ama ben en azından iyi bi baba olup ölse benim babam iyiydi beni seviyordu ne bilim melekti derdim hayatımı geleceğimi hedeflerdim bir şeyleri babama ithafen yapardım ama yok tamam mı olmuyor olmayacak.
Şuan çok asabi, çok sinirli, kızgın...ya bildiğin durduk yere laf atıyor bir şeyler diyor. Bıktım..
Bunu demekten asla çekinmiyorum çünkü ben çocuğum.. Biliyorum doğarak çok büyük bir günah işledim ama gerçekten sevgili günlük ben babamdan beni sevmesi gereken yerde o ellerinin saçlarımı okşaması yerde şiddet gördüm en son attığı tokat bi daha asla fiziksel acıların konuşmasına izin vermedi..
Ruhen acılar beni bitirirken fiziksel yok, hissetmiyorum... Canım yanmıyor..
Hayalimde ki baba benim arkadaşım ama sen değilsin baba sen bağırıp çağırıyorsun baba...
N'olur git artık...
Bu kız ağlamayı çok seviyorken senin ağlatmalarını istemiyor..
Yapma artık..
N'olursun git artık bırak bizi...
Saçlarımla oynanması hep çok hoşuma gitmişti. Seviyordum hatta sanırım ne kadar huylanıp kasılsam da temas bağımlısıyım ama senin bana her şiddet uygulayışın beni baba, kendimi saklamama sebep oldu...
Kimseye dokunduramıyorum, olmuyor...
Babaannemi çok özledim sevgili günlük.. Çünkü beni dizlerine yatırıp saçlarımla oynardı öyle uyumak nasıl bilir misin sen? :)
Her ne kadar annemle benim katilim rolünde de olsa babaannem o dizlerde bana kendini unutturuyor... Dünyanın yüzü kalkıyor üzerimden..
Kimse bana dokunmasın sevgili günlük...
Dokunmasın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
