CAN'IM

4. BÖLÜM

Canan'dan

"Bakın beyefendi daha kızım kendisi bile yeni öğrendi bir anda karşısına çıkıp ben senin babanım diyemezsiniz. "

Bilincim yavaş yavaş açılmaya başlarken duyduğum sözlerle başım zonklamaya başladı.

"Hatice Hanım öyle bir amacım yok gerçekten. Sadece iyi olduğunu kendi gözlerimle görmek istedim. Onu hiçbir şeye zorlamayacağım. "

Daha babamın farklı biri olduğunu öğrendikten sonra şu an odada gerçek babamın bulunması zihinsel olarak bana çok fazlaydı.

Ben bunları kaldırabilecek bir psikolojiye sahip değildim. Herkese çare olan sözlerim kendime gelince kesilmiş ip gibiydi.

" Uyanıyor susun hemen."

Telaşlı adım sesleri ve kapanan kapı sesiyle gözlerimi yavaşça açtım. Elim sehpada duran suya giderken Nermin Teyze hızla bardağı bana uzattı.

"Ah kızım niye dikkat etmezsin kendine? Ödüm koptu vallahi nenen öyle bağırınca. "

Ne kadar endişelense de kızan Nermin Teyze 'ye gülmek istemiştim fakat onu bile yapamayacak kadar yorgun hissediyordum. Gözlerim yan tarafımda kızarık gözlerle oturan neneme kaydı.

"Nermin Teyze ilacını verdin mi neneme? Unutmuştur yine o."

Unutup unutup duruyordu, tansiyonu fırlıyordu sonra.

"Kuzum benim..."

Yanıma gelip saçımı okşayan nenemle gözlerimin dolmasını engellemek için tavana baktım. Ağlamamak için hayat şartları oldukça zordu.

"Nene şu an konuşmayalım olur mu? Gittiği yere kadar ertelensin bu konu."

"O adam geldi kızım. Koridorda seni bekliyor. Git diyemedim . Senden alışmanı beklemiyorum fakat..."

Derin bir nefes alıp gözlerini anlık olarak kapıya çevirdi.

"O da evladını kaybetmiş bilen bir baba. Aklımızın almadığı, bilmediğimiz o kadar şey var ki ona buradan uzaklaş demeye dilim varmıyor. Hazır olmadığını ona söyledim. Sen ne zaman istersen o zaman görüşeceksiniz."

"İçeri çağırır mısın?"

"Ne?"

Şok olmuş gözlerle bana bakan iki kadının gözlerine bakamadım. Dengem şaşmıştı ve artık neler olacağı umurumda değildi. Sadece karşıma geçip bana anlatmasını istiyordum.

"Bakmayın bana öyle. Kendiniz dediniz ölü biliyor diye. Gelsin anlatsın dinliyim. Duyacağım şeylerden sonra benden bir beklentisi olmamasını isteyeceğim."

Her şey için geç kalınmıştı. Ben büyümüştüm ve artık bir babaya , anneye ihtiyacım yoktu.

"Kendini zorlama tamam mı kuzum?"

Başımı onaylarcasına sallerken nenem saçımı öpüp Nermin Teyze ile beraber dışarı çıktılar. Gerginlikten yanaklarımı kemirirken ağzıma gelen kan tadıyla yüzümü buruşturdum.

Açılan kapının sesiyle bakışlarım oraya doğru dönerken karşımda karakolda karşılaştığımız adamı görünce şaşırmıştım.

"Merhaba..."

Ağzının içinde mırıldanan adama aynı şekilde karşılık verirken ikimizde mal gibi ne yapmamız gerektiğini düşünüyorduk. Yanıma gelip karşımdaki sandalyeye oturup büyük bir iç çekti.