"Tell me... are you pregnant?"
Oh my god! Napatingin agad ako sa kanya. And his face looks... disappointed. Sa mukha palang niya alam ko na, na ayaw niya magkaanak.
"No! Of course not." he sighed in relief.
"Good, akala ko kasi... nevermind, alam mo namang hindi pwede diba?"
Napatango nalang ako. I know that, magiging malaking kahihiyan to sa kanya at sa pamilya namin. Ano nalang sasabihin ng mga tao? Na mismong magkapatid nagkaanak. Sigurado akong benta yun sa mga reporters. Magkapatid na Stoneburst nagkaanak. Tsk!
Napakalaking kahihiyan..... pero posibleng mangyari.
-*-
Nagpacheck-up agad ako para masigurado kung buntis nga ako. And I hope not, kawawa ang bata.
"Miss Stoneburst.."
"Doc?" kinakabahan kong tanong.
"Congatulations! Your 1 month pregnant."
Sa mga oras na 'yon parang tumigil ang pag ikot ng mundo. May saya at lungkot akong nararamdaman. Masaya dahil may batang humihinga sa loob ko pero mas nangingibabaw parin ang lungkot dahil hindi ko alam kung mabibigyan ko ba ng normal na buhay ang batang nasa sinapupunan ko.
Nagkulong ako sa kwarto at umiyak ng umiyak. Hindi ko alam kung aong gagawin ko ngayon. Bakit ba nangyayari to! Paano ko sasabihin sa lahat to, sigurado akong itatakwil ako ni Papa at pandidirihan niya ako, kami ni Nicholas.
*Ken calling*
*25 missed calls*
Kanina pa pala tumatawahg si Ken. Sa mga oras na'to isa lang ang gusto kong kausapin.
*Calling Chiari*
[Hello, Yanz?]
[C-chiari]
Miss ko na siya.. miss na miss ko na ang bestfriend ko.
[Teka umiiyak ka 'ba? Nasan ka?]
[Nasa kwarto. Pumunta ka naman dito oh. Kailangan ko lang talaga ng kausap.]
Hindi na siya sumagot. Baka ayaw niya talaga akong kausapin, tinapos na niya ang pagkakaibigan namin kaya bakit pa siya pupunta dito para lang damayan ako. Tsk! Wala na talaga akong kakampi.
"Goodness Yanah! bakit ka umiiyak?"
Nagulat ako ng biglang nasa pintuan na si Chiari hingal na hingal. Lumapit agad siya sa'kin tsaka pinunasan ang luha ko habang ako nakatitig lang sa kanya. Shock parin sa biglang pagsulpot niya sa pintuan ko. Parang nag pop-up lang siya.
"Chiari.. I miss you." tsaka ko siya iyakap ng maghigpit at umiyak sa dibdib niya. He hugged me back pero hindi siya nagsalita.
"I'm glad your here."
"Tell me.. umiiyak ka na naman ba dahil sa kanya?"
"Umm.. sort of" Napabuntong hininga nalang siya.Ayaw nya kasi ng relationship ko kay Nicholas.
"How many times do I have to tell you na hindi kayo pwede kahit gumuho pa ang buong mundo bawal parin ang pagkakagusto mo sa kanya! You should stop this hanggang maaga pa Yanah."
Sana nga ganun lang kadali ngayon. Sana nga sinunod ko nalang siya nood pa.. edi sana hindi humantong sa ganito. Sana hindi nangyari to. Hinigpitan ko ang kapit ko sa kanya, nahihiya akong ipakita sa kanya ang mukha ko.
"Sorry.. k-kaya lang h-huli na eh. Hindi na p-pwede."
"Paanong hindi? pwede mong itigil yan kahit ngayon mismo. You have all the time na itigil yan Yanah."
Humarap ako sa kanya tsaka siya nginisihan ng malungkot. "Chiari.. hindi pwede kasi, magkakaanak na kami.."
Kinalas niya ang pagkakayakap saakin tsaka humarap sa bintana, nagpipigil ng galit. Ayaw niya sigawan ako ganyan naman siya simula noon.
bumuntong hininga siya. "You made sex with him? With your own brother? Alam mo napaka desperada mo para gawin yan! Hindi ikaw yan Yanah! Alam mong mal pero ginawa mo parin. You are so pathetic"
"Nagmahal lang naman ako Chiar! Hindi ko alam na aabot sa ganito."
"Magmamahal ka na nga lang sa malng tao pa, sa kapatid mo pa! Sa taong alam mong hind ka mamahalin pabalik! Sa tingin mo anong magyayari sa knabukasan ng bata, sa tingin mo magiging normal ang buhay niya? Anong sasabin ng mga tao sa paligid niya? Kukutyain siya Yanah! arrrgh! Putang Nicholas yan!"
Hind matigil nag luha ko sa sakit ng mga salitang binbat niya sakin pero alam kong tama. Kasalanan ko naman talaga lahat ng to eh. Kung sana hindi ako nagpadala sa mga halik at salita niya sana walang ganitong nagyayar ngayon, sana walang problemang ganito ngayon.
"Alam niya ba?"
Umiling ako sa tanong niya. Walang boses na lumalabas sa bibig ko ngayon. Sa ngayong siya palang ang may alam ng sitwasyon ko.
"Putcha! Langya talaga!"
Sinuntok niya yung pader a gilid niya kaya dumugo yung kamao niya. Napsigaw nalng ako. Natatakot ako sa kanya, galit na galit siya sakin ngayon.
Lumapit siya sa akin at niyakap ulit ako. Umiyak ako ng umiyak, basang basa na ang damit niya. kasalanan ko lahat ng to. Dinamay ko pa si Chiari.
"Shhh.. Sabihin mo sa kanya ang totoo."
"Pero.. paano kung ayaw niyang tanggapin? a-anong agawin ko?"
"Don't worry, akong bahala. Mag-iisip ako ng plano."
Tumango ako sa sinabi niya. Ngayon panatag na ang loob ko dahil ay Chiari. Siya lang talaga ang nagpapagaan ng loob ko sa mga ganitong oras.
"Kumusta na kayo ni Melody?" Pagbasag ko sa katahimikan. Hindi agad siya sumagot at dumantay sa balikat ko.
"We're okay.. pero ngayon ayaw na naman niya sakin." aniya. Nakaramdam ako ng tubig sa balikat ko kaya alam kong umiiyak siya. haaays! hindi lang pala ako an may problema dito.
"Lumabas na pal ulit siya.. Akala ko ok na lahat sa inyo. Matagal narin nung huling labas niya."
Kaya pala siya umiiyak ngayon may dahilan pala kaya siya malungkot. Lumabas na pala ulit si Nathalie...
