When I woke up after a long nap pagod na pagod ako. Ewan ko nakakadrain pala ng energy anang pagtulog.
As expected hindi nabawasan ang nga problema ko gaya nang naiisip ko. Silly right?
Bumaba ako and saw Dion. Nagbabasa siya ng libro. Very hardworking talaga ng batang ito. I walk closer to him, napansin niya iyon kaya napatingin siya sakin.
"Hey mom."
"Hey.. how's school?"
"Just fine. Still the same. Madami paring spoiled and bullies."
I laugh at what he said. He looked annoyed. I wonder what happened pero instead na 'yun ang itanong iba ang sumagi sa isip ko.
"Ahm.. si Chiari pala naghatid sayo?"
He nodded. Ang tipid naman. Napanguso nalang ako. Gusto ko pa sanang magtanong kung sinundo ba rin siya kaya lang nahihiya na ako. Napatawa ako sa naiisip ko. Ako pa tuloy ang nahihiya sa anak ko.
"Hindi."
Napatingin ako kay Dion. Ano daw?
"You were thinking out loud. Hindi si Daddy ang nagsundo saakin." He left my gaze at binalik iyon sa libro niya.
I badly need to talk to Chiari right now. Maraming dapat ayusin and I can't do it without his help. I admit it mahirap talagang lagpasan ang problemang ito kung walang tulong sa iba. You can't do everything without the help of others kailangan may nakasuporta sa iyo lalo na si GOD.
Sumasakit agad ang ulo ko eveytime I think about my problems. Nicholas at sa mga anak ko, Dion's adoption, Chiari is mad at me tapos dagdag pa ang wedding.
"Hija para saiyo daw." Ani Nana sabay bigay sakin ng telepono.
"Sino daw po?"
Nagkibit balikat lamang si Nana.
Wala naman akong iniexpect na tawag baka si Lola.
"Hello?"
Walang nagsasalita. Tanging paghinga lang ang naririnig ko.
I took a minute bago may nagsalita.
"Hey sis.."
"K-kuya Zapp?"
The man on the phone laughed. This is not Zapphire.
"Talaga bang hindi mo kilala ang boses ko o baka naman ayaw mo lang talaga akong kilalaning Kuya mo?"
I wanna punch his face right now kung pwede lang. After 2 years hindi ko alam na naging arogante narin pala siya.
"Oh come on Nicholas. Don't play with me what do you need?"
Hindi ko alam kung asan ko nakuha ang nga salitang 'yon. I sounded brave pero kabaliktaran ang nararamdaman ko.
He laugh again like he's mocking me. "I know you know kung bakit ako tumawag."
I'm confuse at first dahil hindi ko siya maintindihan but then Chiari's words last night came flashing to my mind. Napahawak ako sa bibig ko. Could it be?
"Natahimik ka ata? Cat got your tongue? Don't act as if hindi mo alam ang ibig kong sabihin Yanah."
Mas naging marahas ang buntong hininga ko. HE KNOWS!?
"W-wala akong alam sa s-sinasabi mo." Great! Now I'm stuttering.
Agad kong binaba ang telepono. Oh God! I can't take it all at the same time. Hinay-hinay naman LORD. Nag ring ulit ang telepono pero hindi ko na ito sinagot.
