REHA-Soluk Sesleniş

4.UNUTULMUŞU HATIRLAMAK

Selamlar!
Hikayeyi paylaşmayı,etkileşim vermeyi unutmayın <3
Umarım bir şans verirsiniz,iyi okumalar!
🖤

Bölüm 4:Unutulmuşu Hatırlamak

-

Bu bir ilk değildi evet,ama unutulmuşu hatırlamak ilklere girmez miydi?

-

(Korhan Alp Ulusoy)

Başım çatlıyordu.Yüzümde ne kadar sert bir ifade varsa,ön sıralarda oturanlar sürekli gözlerini kaçırıyordu.

Boş geçeceğini düşündüğüm bir konferanstı ama çoğu öğrenci beni yanıltmıştı.İş hayatındaki tecrübelerimi öğrenmek isteyen,geliştirdiğimiz uygulamalar ve prototiplerin yapım sürecini anlamak isteyen,sorunları,krizleri çözerken neler yapılması gerektiğini merak eden birçok toy öğrenci vardı.Tabii,saçma ve gereksiz soru soranlar da vardı.

"Alp Bey,mükemmeldiniz.Buradaki herkesin sizin gibi olmak istediklerine eminim,çok başa-."Yanıma gelen tıknaz adam normalden hızlı,aynı zamanda sesli konuşuyordu.Boş konuşuyordu.Ve bu,kafama sıkmamak için zor durduğum şu anlarda,ağrıyan başım için hiç iyi haber değildi.
Ona kısa kesmesini söylememe kalmadan araya başka birileri girmiş ve aşağı kata inmiştik.

Zaten şirket planlarında olan bir yardım ve işbirliğini bu üniversiteyle yapmaya karar vermiştim.Daha fazla uğraşmak istemiyordum.

"Arzu,bugünkü toplantıları iptal et.Şirkete dönmeyeceğim.Haluk,hadi."

"Abi biri okulu falan tanıtacaktı.Bekleyelim biraz."Haluk bugün başka biri gibi davranıyordu."Ne oluyor oğlum sana,delirtme beni!"dedim.Gerçekten sabrımı zorluyordu,sesimi yükseltmeme rağmen hâlâ susmuyordu.
Tekrar bağıracakken arkamdan,burada olduğunu belli etmek isteyen birinin sesi geldi.Oradakini,nasıl yanıma gelmeden önce fark etmediğimi anlamamıştım.Dikkatim dağılmıştı.

Çatık kaşlarla arkamı döndüğümdeyse bir an,sadece bir an için yaşamadığımı sandım.Nefes aldığımdan emin olamadım.

O buradaydı,karşımda.Yıllar önce kaybettiğimi sandığım ve sonunda vazgeçtiğim güzel,buradaydı.Bu bir ilk değildi evet,ama unutulmuşu hatırlamak ilklere girmez miydi?

Nefes alıyordu,gözleri hiçbir şeyi gözden kaçırmamak ister gibi açıktı.Binbir zorlukla duyduğum kokusu değişmişti ama,hâlâ tatlı bir kokusu vardı.Gerçekten o muydu?Eğer bu bir oyun değildiyse,beni neye inandırmışlardı?

Kontrolü kaybetmemeliydim.

Nefes aldım.Derin bir nefes.Sonunda.

Ruhumun derinliklerine fısıldamayı denedim.Kurumuş sert topraklara sordum,nefessiz kalmış ormanlara.

"Nefhâ,yeniden mi estin yanı başıma?"

Kor'dan adam titredi olduğu yerde,kimse fark etmedi.Kontrolünü kaybetmedi,zırhlarını giyindi.Önce emin olacaktı,sonra kuytulara kaçışmış olanları bulacaktı.Ve sonunda,hepsini yakacaktı.

İnkar edemeyenleri,ateşinde boğacaktı.

⛓️