İkinci Dünya Savaşı, yedi kıtayı birbirine katarken insanlığı yerle yeksan etmeyi kendine görev edinen bir örgüt, sergilediği insanlık dışı eylemlerle savaşı gölgesinde bırakmayı başarır. İlkelerinin başını insan ırkını ikiye bölerek dünyaya hükmetm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ಇ
13 AĞUSTOS 2022 FRANSA • PARIS.
Zifiri karanlıktan farksız olan zihnimdeki nöronların her biri nihayet yaşam belirtisi göstermeye karar verdiğinde göz kapaklarım aydınlığa teslim oldu. Gözüme ilişen tavandaki afili avize, asil duruşundan hiçbir şekilde ödün vermezken boşlukları kendiliğinden tıpkı bir yapboz parçası gibi dolduran zihnim, bir şeylerin yolunda gitmediğini uzuvlarıma hatırlatmıştı.
Uzandığım yataktan doğrulmak adına yaptığım ani hamle, koluma anlamsız bir sızının saplanmasına neden olduğunda yüzümü buruşturdum. Tavanı adeta keşfeden irislerim ağrının kaynağıyla buluştuğunda koluma serum takıldığının farkına varabilmiş, hatrı sayılır bir süre boyunca baygın olduğumu idrak edebilmiştim.
Bilincim yerindeyken en son uçakta olduğumu ve pilotun bomba ihbarı aldıklarına dair yaptığı duyurunun ardından vücudumun cehennem ateşine taş çıkartacak bir şekilde cayır cayır yandığını hatırlıyordum. Sonrasına dair hiçbir şey yoktu. Zihnimde dönüp dolaşan olay örgüsünde kopukluk vardı. Peki, bomba imha edilemediyse eğer uçaktaki diğer yolculara tam olarak ne olmuştu? Beni buraya tek parça bir şekilde kim getirmişti? Beynimin içinde bunun gibi onlarca soru dolaşıp duruyordu.
İçinde bulunduğum belirsizliğin vücudumdaki her tüyü ayağa kaldırabilecek kadar beni gerdiği ortadaydı. Kendi irademle cevap veremediğim sorular biraz daha havada kalsaydı şayet aklımı yitireceğime emindim. Neyse ki odanın kapısı aralanmış, yüzlerini neredeyse ezberlediğim beş kişi sorularıma cevap vermek adına gönüllü olduklarını belli etmişti. Karşımda kanlı canlı durmaları, göğsümdeki yumrunun ağırlığını biraz da olsa hafifletmeye yetmişti. Adını dahi bilmediğim sıradan insanların da iyi olduğundan emin olabilirsem eğer, ortada hiçbir sorun kalmamış olacaktı.
