İkinci Dünya Savaşı, yedi kıtayı birbirine katarken insanlığı yerle yeksan etmeyi kendine görev edinen bir örgüt, sergilediği insanlık dışı eylemlerle savaşı gölgesinde bırakmayı başarır. İlkelerinin başını insan ırkını ikiye bölerek dünyaya hükmetm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ಇ
10 AĞUSTOS 1945 JAPONYA • HİROŞİMA. JISOO VE JIN.
"Zaman zaman, kimseye bakmasa bile, yüzünde hiçbir değişiklik olmaksızın parlayıveren gözleri vardı."
— Solak Kadın, Peter Handke
Her ne kadar sırtımı dik tutup ayaklarımın üzerine bir demir misali sağlam bir şekilde basmaya çalışsam da içimde yeşermeye yüz tutan korku tohumlarını görmezlikten gelmeyi hiçbir şekilde başaramıyordum. Akrep ve yelkovanın birbirini kovalamaya devam ettiği her an korkumun giderek büyüdüğü yetmiyormuş gibi, akciğerlerimin işlevini yerine getirmesine engel olabilecek kadar üzerimde bir etki kurduğu gerçeğiyle yüzleşmek zorunda bırakılmamın yükü omuzlarıma fazlasıyla ağır geliyordu.
Dışarıya karşı paslanmaz bir çelikmiş gibi davranmak zorunda hissetsem de gücümün şimdiden tükendiğini görebiliyordum. Buna rağmen burnumdan kıl aldırmamaya ve içim yangın yerinden ibaret olsa da çenemi dik tutmaya devam ediyordum. Yine de bastıramadığım endişelerimin beni bugün değilse bile, mutlaka hataya sürükleyeceğini tahmin edebiliyordum.
Babamı benden zalimce koparan ve hayatımın büyük bir kısmını içim buruk bir şekilde geçirmeme sebep olan avcı, bana farkında olmasa da hayatımın dersini vermişti. O zamandan bu yana kendimden başka kimseye sırtımı yaslamamam gerektiğine karar vermiş, incinmemek adına yükümü hafifletecek olası bir dosttan bile kendimi soyutlamıştım.
Dünyanın bencil ve çıkarcı insanlarla dolu olduğu gerçeğiyle çok erken tanışmanın sonuçları ağır olmuştu. Hiç kimseye muhtaç olmamak adına bu zamana kadar her problemimi kendim halletmiş, benden yardım istenildiğinde ise arkama bile bakmadan oradan uzaklaşmıştım.
