SOĞUK AŞK

İÇERİYE SIZANLAR

ADELDEN

Hatice Hanım  bizle konuştuktan sonra  toplantı salonundan çıkmıştı. Biz ise sessiz bir şekilde oturmuş ne yapacağımızı düşünüyorduk. Ama Uraz bu sessizlikten sıkılmış olmalı ki 

-Oğlum çok iyi lan ilk görevimiz çok heyecanlı amına koyayım be dedi. Biri hemen onun susması gerektiğini söylemeliydi.

Çünkü o aklına geliyor adel. Sen küfürden değil ondan nefret  ediyorsun.

Kafamı hemen Uraz'a doğru çevirerek

-Bir daha sakın küfür etme . Küfürden nefret ederim dedim . Uraz bana şaşkınlıkla bakıp sadece kafasını sallamakla yetindi. Ardından Hafize de

-Açıkçası benim içim hiç rahat değil. Çünkü kimse ikinci günden bir çaylak grubuna görev vermez. Ne kadar iyi olduğumuzu söylese de bizi ikinci günden görev vermesi için bir neden değil. Kafama takılan diğer şey ise bize doğru düzgün ne yapacağımızı anlatmaması... dedi gayet de mantıklıydı dedikleri. Benim de içim rahat değildi. Ama bize bir görev verildiyse bunu sorgulamamalıydık babam bana böyle öğretmişti.

-Aynen bende Hafizeye katılıyorum. Daha tecrübe bile edinmedik. Ve sonucunda da ne olacağını bile bilmiyoruz.  Eğer yakalanırsak Elit tesis bu sefer Dovmin Tesisle bağlantılarını tamamen keser  sonra bizi ne yapacaklar bunu düşündünüz mü? dedi Eymen.

Eymen  de ne kadar doğru konuşsa da ya da akıllarında ne kadar çok soru olsa da bizim bu konuları yargılamak bize kalmıyordu. Elçin Eymen'nin bu dediğine sinir olmuş olmalı ki

-YA NE DİYON EYMEN allahım ya allahtan iki üç bir şey öğreneceğiz hemen drama ya bağladın BE  dedi kendime ne kadar hakim olmaya çalışsam da sabrım tükeniyordu ama Eymen umursamadan

-NE BAĞIRIYORSUN YA BEN BURDAN BİZİM İYİLİĞİMİZİ DÜŞÜNÜYORUM FARK EDERSİN Kİ AYNI GRUPTAYIZ. HEM İKİ ÜÇ ŞEY NE YAAAAA dedi. Ben daha ne olduğunu anlamadan kendi aralarında kavga etmeye başladılar. Artık sabrım kalmamıştı

-YETER SUSUN HEPİNİZDE. BEN BU GRUBUN LİDERİ OLDUKÇA KİMSE NE KÜFÜR EDECEK NE DE BAĞIRACAK VE EĞER BİZE BİR GÖREV VERİLDİYSE NE KADAR ZAMAN OLDUYSA OLSUN SOR-GU-LAN-MA-YA-CAK. dedim ve onları orda bırakıp odaya gittim  hızlıca üzerimi değiştirip yatağıma girdim.

Bazen insan yaşadığı şeyleri birisine anlatamaz. İçinde tutar tutar ve bir gün patlar. Ben yaşadıklarımı ne anneme anlatabildim ne babama. Çünkü o babamın en sevdiği kardeşiydi. Babam Tesiste olurdu annemde özel ders verirdi. Beni de evden yalnız bırakmamak için amcam ve yengemin evine bırakırlardı. Onların çocukları olamadığı için beni kendi evlatları gibi severlerdi. Ama bir gün her şey değişti. Amcam ve yengem her gün kavga etmeye başladılar. Bende gizlice onları dinlerdim. Amcam her zaman babamı nasıl kıskandığını söylerdi. Ama bir gün çok şiddetli bir kavga ettiler. Amcam küfürler edip bağırıyordu. Yengem ona sessiz olmasını benim korkacağımı söylüyordu. Ama amcam beni umursamıyor bağırmaya devam ediyordu. En sonunda etrafı dağıtmaya başladı o kadar korkuyordum ki titremeye başladığımı bile fark etmemiştim. Amcamın gözü o kadar çok  dönmüştü ki eline geçen ilk kesici aleti yengemin karnına sokmuştu. O kadar korkunç bir görüntüydü ki küçücük bir çocuk için hemen saklandığım masanın altından çıkıp yengemin yanına gelmiştim amcam ise evden defolup gitmişti. Küçük olmama rağmen ambulansı arayabilmiştim . Zaten sonradan da boşanmışlardı. Babamlar bana ne olduğunu sorsa da cevap verememiştim. Çünkü eğer söylersem beni de yaralayacağını düşünmüştüm. Babamların bir de en küçük kardeşleri olan Orkun ise bu olayda amcamı yani Erkin'nin tarafını tutmuştu . Ama bence ne olursa olsun kimse bir kadına el kaldırmamalıydı. Babam da bu yüzden onlarla konuşmayı kesmişti. Yengem de memleketine dönmüştü