He married me (COMPLETE) Guenco #1.

Chapter 35

Maaga akong bumangon para ipag luto ang mga aking chikiting at ang asawa ko na si Lorenzo.

Hindi ko alam kung bakit nakakaramdam ako ng saya simula nung may sinabi si lorenzo saakin kagabi.

Expect ko na maagang tatayo si lorenzo dahil sya yung palaging nag luluto at nag hahanda din sa mga anak namin.

But this time ako naman kailangan ko ring bumawi sa aking mga anak.

Ng matapos na ang aking niluluto pinatay ko na ang kalan.

"What are you doing"

Nagulat naman ako dahil may nag salita sa aking likod iyun ay walang iba kundi si lorenzo.

Nilagay ko sa pinggan ang niluto kong pancake at saka humarap sa kanya.

"Amh good morning"

Nakita ko sa kanyang mgata ang pag tataka.

Nilapag ko muna sa mesa ang last luto kong pancake para sa mga bata.

"A-alam ko kaseng maaga kang aalis ngayon dahil sabi mo may meeting ka sa company mo. Ka-kaya ako muna ang nag kusa"

Hindi parin sya makapaniwala dahil nakasingkit ang kanyang mga mata.

"Aaa upo kana dito gigisingin ko lang ang mga bata. Para sabay sabay na tayong mag almusal"

Tatalikod na sana ako sa kanya ngunit hinawakan nya ang aking pulsuhan.

"Ginagawa mo ba ito dahil lalabas"

"Hindi. Ginagawa ko ito dahil may pamilya ako  palaging ikaw nalang nag aasikaso rin sa mga bata ka-kaya wag mong iisipin na ganito ako kumilos dahil lalabas ako" sabi ko saka tumalikod sa kanya at nag tungo na nga sa kwarto ng kambal kong anak.

Nang magising ko na nga sila ay pinababa ko na kaagad dahil nasa kusina narin ang kanilang ama.

At eto maayos naman kaming kumain parang isang pamilya.

8am na kami natapos sa pag kain 9:30 pa kami pupunta sa school at si lorenzo ay mauuna na sa work.

Mga tauhan nya na daw ang mag hahatid saamin sa school at pupunta rin din sya duon pag katapos.

Nang matapos ko ng inihanda ang mga damit ng mga bata.

Dumiretso naman ako sa aming kwarto.

Sakto nakita ko naman si Lorenzo na inaayos ang kanyang sleeve at isusunod nya na sana ang kanyang neck tie ngunit.

"A-ako na tulungan na kita"

I know this is so awkward but Im willing to help him.

Marunong akong mag ayos ng necktie dahil ginagawa ko rin ito kay lester noon bago sya pumasok ng work.

Hinayaan lamang ako ni lorenzo na ayusin ang kanyang neck tie.

Alam kong pinag mamasdan nya ako pero para mawala ang awkward ko ay naka focus lamang ako sa aking ginagawa.

Nang matapos ko na nga ito ay.

"Iyan tapos na" sabay tingin sa kanyang mga mata.

"Tha-thanks"

"Hmm tapusin mo na iba para maaga kang makapasok sa work at puntahan kami ng mga anak mo" ngumiti ako sa kanya at saka tumalikod

"Kc"

Natigilan ako sa kanyang pag tawag saakin para syang kinakabahan nung tinawag ako.

Hindi ko naman maiwasan na tumingin sa kanya.

"Im-im sorry for everything you-you know how much I love you and I hope you understand me"

"A-e o-okay lang naiintindihan ko naman ang lahat e 5yrs din na hindi mo kami kasama lalo na mga anak mo"

"Yeah and mostly hindi mo pa ako naaalala hanggang ngayon hindi- mo pa naaalala kung gaano tayo nag mamahalan katulad ng dati"

Lumapit sya saakin.

"My wife nasira man nila tayo dati but can we make our memories again. Hindi mo man maalala ang lahat pero gagawin natin bilang isang magandang pamilya mag simula tayo sa ating istorya para maintindihan mo kung saan at paano tayo nag mahalan"

Hindi ko alam kung ano ang magiging reaction ko

Pero merong part sa puso at isipan ko na nag uudyok na sumang ayon sa kanyang sinabi.

Like malaki ang tiwala ko kay lorenzo na bakit hindi namin subukan ang sinasabi niya.

Actually naguguluhan patalaga ako sa lahat hindi ko rin kase maintindihan bakit feel ko wala na ang galit na nararamdaman ko kay lorenzo.

No hatred or bitterness sa kanya.

"My wife please"

Bakas sa kanyang mga mata na gusto niyang maging maayos ang aming pamilya.

Kayat ang sagot ko ay

"Hmm o-oo pumapayag nako Lorenzo"

Hindi niya maiwasang mapangiti at maging masaya.

"Really I-i cant believe my wife "

Bigla nya akong niyakap ng napakamahigpit

"I love you so much "

Saka nya ako pinakawalancsa kanyang bisig at hinalikan nya ako ng punong puno ng pag mamahal.

Panatag na ako dahil nag balik ang matagal ko ng namimiss na lorenzo.

Yung sweet,cliny at maamo saakin.

Hindi ko man masagot ang kanyang sinabi saakin pero sang ayon ako sa kanyang pag mamahal saakin.

Pag katapos nyang mag ayos ay pumunta na sya sa kabilang kwarto kasama ako.

"Bye kids later mag dadate tayo okay so wag malikot mga anak ko a"

"Opo papa byeee Ingat"

"Byee papa"

"Ikaw liam bantayan mo si para saakin you know what i mean"

"I understand papa"

Hinampas ko ng kaunti si lorenzo.

"Ikaw talaga anong sinabi mo sa anak mong lalake a"

"Wala osya later nalang I love you alis na ako"

"Hmm ingat ka sunod kanalang mamaya"

Saka na sya lumabas at alam kong masayang masaya ,good mood sya ngayong araw nato di tulad nung nakaraan palaging nakabusangot ang kanyang mukha.

Na akala mo ay binagsakan ng problema sa mundo.

Kay gwapo at kisig na lalake pero nakakatakot syang lapitan o di kayay makipag usap ng hindi mahahalagang bagay.

Ngingiti lang kapag nakaharapan nya na ang kanyang mga anak.

Pero nung ginawa nya kanina saakin hindi ko tuloy maiwasang mapangiti dahil ganun naman pala din sya kabuting asawa saakin.

Sadyang ako lang ang may problema.