Üzerinde 'girilmez' yazan şeritler görüş alanımı daraltmaktan başka bir işe yaramıyordu. Karşımda harap olmuş bir kasaba, yıkılmış binalar ve muhtemelen çarpışma nedeniyle kayalıklarda oluşan kırıklar duruyordu. Kasaba yerle bir olmuştu, ve ona dair hiçbir şey kalmamıştı, Jisung.
"Aradığın yer burası mı Minho?" diye sordu Dahyun, rüzgar yüzünden savrulan saçlarını düzeltirken.
"Bu imkansız, Minho yanlış hatırlıyor olmalı. Öyle değil mi Minho?" Jeongin endişeli çıkan sesiyle yanıma yaklaşıp bir elini omzuma atarken cevap vermişti.
"Hayır, eminim." dedim Jeongin'in omzumda duran kolunu indirirken.
"Bu bahçe, bu dağ, bu binalar... Hepsini çok net bir şekilde hatırlıyorum."
"Bu doğru olamaz. 3 yıl önce, yüzlerce insanın öldüğü o olayı hatırlamıyor musun? Burada kimse yaşamıyor Minho."
"Ölüm mü?" Bedenimi bir cevap bekler gibi arkaya çevirdiğimde gördüğüm tek şey kafayı yediğimi söyleyen gözlerdi.
"3 yıl önce, öldü mü? H-hayır, bu doğru olamaz." Titreyen ellerim cebimdeki telefona ulaşmak için çabalıyordu. Hafiften dolmaya başlayan gözlerim her ne kadar görmemi zorlaştırıyor olsa da.
"İmkansız, bıraktığı notlar hâlâ..." Tek umudum o notlardı, o anki duygularım o kadar içler acısıydı ki, bir umut dedim içimden, bir umut onu bulabilirim.
Ama öyle olmadı. Telefonda kayıtlı olan her ne varsa gözlerim önünde silindi her şey. Birer birer kayboldu hepsi, ve kaybolan tek şey notlar da değildi.
~
"1200 yıllık bir döngüye sahip Tiamat Yıldızı, üç yıl önce Ekim ayında dünyaya yaklaştı. Kimse bölünüp dünyaya çarpacağını düşünmemişti."
Kaldığımız pansiyona gelmiştik. Ortak alanda oturmuş, bulduğum dergi ve makaleleri inceliyorduk. Yazıların hepsi aynıydı, hepsinde 'yüzlerce insanın ölümü' adlı başlık altında meteorun düştüğü haberi vardı.
Kasaba yok oldu.
500'den fazla kayıp ve ölü.
İtomori, silinmiş kasaba.
Elimdekine benzer bir manzara resminin üzerine yazılmış yazı istemsizce ilgimi çekmişti. Sanki anlam veremediğim şeylerin cevabı bu sayfalar arasındaydı.
4 Ekim 2019, İtomori yok oldu.
"Meteorun bir parçası Japonya'ya düştü." dedi Jeongin bilgisayarda yazan yazıları sesli bir şekilde okurken. Ve ardından Dahyun eski anılarını hatırlar gibi gözlerini ekrana dikmiş bir şekilde konuştu.
"O gün sonbahar festivali vardı."
"Çarpışma noktası burası." Dedim, az önce bulduğum gazetenin üzerindeki haritayı göstererek.
"Saat 20:42'de. İnsanlarin festival için toplandığı alana çarptı. Kasabanın 1/3'i, yaklaşık 500 kişi hayatını kaybetti. Artık orada kimse yaşamıyor." Jeongin okumayı bitirdiği köşe yazısına bir süre bakıp sandalyeden kalktı. Birkaç dakika sonra ise elinde bir kitapla geri döndü.
"Bu kitapta hayatını kaybeden kişilerin ismi yazıyordu. Belki işimize yarar." Ardından kitabı bana uzatmış, bir süre tepkisizce yüzüme bakmıştı. Elindeki kitabı alarak sayfaları karıştırmaya başladım. Kayda değer bilgiler olduğu barizdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
senin adın 𝜗𝜚 minsung. ✓
Fanfictiontamamlandı. ➴ görüşmemiz imkansız. ama bir gerçek var. olur da karşılaşırsak, birbirimizi tanırız. sonuçta, bedenimdeki sendin. senin bedenindeki bendim.
