MEFTUN

ALTI~ÖLMEDİĞİME SÖVDÜM~

☯☯

12.Bölüm
{Yaşa, ama nefes alma.}

𝕸𝖊𝖋𝖙𝖚𝖓

✒Barış'ın ağzından okuyorsunuz...

Kendimi sahile atmıştım, ev boğuyordu beni.

Oturduğum yerde dizimi kendime çektim.

Gerçekten o kadar çabuk inanıyorum ki, Tufan da herkes gibi. Bana hayatın çöp dedi. Bir pislikmişim gibi görüyor beni. Ne diye ona her şeyimi anlatıp üstüne güvendim ki? Pisliğim gibi bakıyor bana. Tabii, her şeyimi anlattım. Bana nasıl davranıldığını, zayıflığımı gördü. Kafasında böyle biriyim artık. Herkes buna böyle davranıyorsa, ben de öyle davranmalıyım diye düşünüyor. Ki neden düşünmesin? Asıl ben düşünmeliyim. Neden herkes bana karşı böyle? İnsanlar benden nefret ediyorsa sorun neden onlarda olsun. Sorun bende.

İyi ama, ne yaptım?

Yönelimimi bilmediğinde görmezden geliyordu. Ama söyledikten sonra daha bi uzaklaştı benden. Resmen yanımdan geçerken değmemeye dikkat ediyor, yaklaşma bana diyor duruyor, pislik miyim ben neyim? Neden ona yapışacağımı düşünüyor, kafayı yiyeceğim.

Sinirle ensemi kaşırken kafamı eğdim.

Madem böyle hissettirecekti neden yanımda gibi davrandı o gün? Saçlarımı okşadı, utanma kendinden demedi mi bana, ama şuan öyle utanıyordum ki ben.

Dudaklarımı birbirine bastırırken kafamı kaldırdım. Sadece o değil, mahalledeki herkes bana garipçe bakmaya başladı. Bari o bakmasaydı.

Ben mi istedim böyle olmayı? Keşke seçme hakkım olsaydı. Böyle bir yerde neden kendi cinsimden hoşlanmayı seçeyim? Asla, asla onlardan hoşlanmayı seçmezdim. Neden seçeyim, o kadar acımasız ki hepsi. Aslında, benim onlara pislik gibi bakmam lazım. Vicdansız, iğrenç pisliğin tekiler. Bir insan böyle olamazdı.

"Aslına bakarsan kimse böyle olsun istemezdi."

Yanımda hissettiğim beden ile kafamı kaldırdım. Fuat, ne zaman gelmişti, nasıl farkedememişim?

"Nasıl?" dedim ona bakarken. Kollarım dizimin üstündeydi. Hem ne işi vardı yanımda, tanıştığımız günden beri beni yolda görse bile dönüp konuşmazdı. Selam da vermezdi, benden hoşlanmadıklarını düşünmüştüm.

"Çoğu kişi de senin gibi istemediği hayatı yaşıyor." bana döndü.

"Senin ne derdin vardır?"

Kafamı sallayıp önüme döndüm. "Hiçbir şey."

"Sen de birazcık ilginç bulmuyor musun?" dedi saniyeler aprdından.

"Neyi?"

"Tufan gibi birinin senin gibi biri ile ilgilenmesini."

Ona döndüm.

Benim gibi birisi mi? Neyim vardı benim diyeceğim ama, işte. İnsanların gözünde nasıl göründüğümü biliyorum.

O da bana döndüğünde dümdüz bakıyordu. "Soğuk birisidir normalde."

Yutkunurken kafamı salladım. Şuan bana da soğuktu zaten. İlk zamanlar öyle değildi. Ne değişti?