MEYYİT

8. Bölüm - "Hatırlıyorsun!"

Keyifli okumalar.

☕

Kapıyı çarparak kapatırken sinirden başına ağrı girmişti. Salona geçip kendini koltuğa bırakmış, istemeyerekte olsa ağzından birkaç küfür fırlayı vermişti. Eli dizinde öfkeyle bacağını sallarken yanına yaklaşan Erva'yı farketmemişti bile.

"Hayırdır. Ne bu şiddet bu celal?"

"Kovuldum. Hem de ne idüğü belli olmayan bir müdür yüzünden."

"O nasıl oluyor?"

"Ne bileyim Erva. Çıkarken elime bir kağıt tutuşturup işime son verdiklerini söylediler. Ne olduğunu anlamak için Müdür bozuntusuyla konuşmaya odasına gitti. Müdür değişmiş, kim belli değil."

Yandan bir bakış atarak "İyi olmuş." demiş sonrada salondan çıkmıştı. Birkaç dakika sonra elinde kağıtlar ile tekrar döndüğünde Altay'ın şaşkınlık dolu bakışları ile karşılaştı.

"Bunun neresi iyi? Kovuldum diyorum."

"Kovulmak değil senin ki! İşten ayrılmak."

Elindeki kağıtları uzatıp kendisini yanına atarak oturmuştu.

"İşine son veren benim. Haftaya özel bir hastanede dolgun maaşla işe başlayacaksın."

"Sen mi?"

Elindeki kağıtları ile Erva arasında bakışları gidip gelirken "Yeni Müdür sen misin?" deyivermişti.

"Evet.. Ne idüğü belli olmayan yeni Müdür benim. Yılanın başını ezme zamanım gelmişti. İşine son verilmesi Arda için iyi olmasada en azından ceza verilmedi, emekliye ayrıldı."

"Peki nasıl oldu bu?"

"Orasını boşver. Dediğim gibi haftaya özel hastanede Başhekim yardımcısı olarak işe başlıyorsun. Kızınla birlikte yaşayacağın evinde hazır."

"Kızımla yaşayacağım evim!"

"Aynen.. Eşyalarını da topla, yarın akşam evden ayrılmış olursun."

"Peki sen? Yani biz? Evliyiz."

"Birkaç güne imzalaman için dosyaları sana gönderirim."

"Ayrılacak mıyız? Ben istemiyorum."

Başını kaldırdığında gözlerindeki parıltıyı yakalamıştı. Gözleri bulutlanmış, yağmur indirmeye hazır gibi parlıyordu.

"Altay.. Biliyorum ani oldu herşey. Bende beklemiyordum böyle olmasını ama çok hızlı gelişti olaylar. Senin için en iyi kararın bu olduğunu biliyoruz. Benimle bir geleceğin olamaz. Ayrıca kızının sana ihtiyacı var, onun yanında olmalısın."

"Ama.. Ama şimdi hemen.."

Söylemeye çalıştıklarını toparlayamamış, sustarak başını eğmişti. Kısa bir sessizlik yaşadığı anın ciddiyetini kavramasına yardımcı olmuştu. Bakışları siyah gözleri bulduğunda ise yanağına birkaç damla yaş süzüldü ve sıkıca sarıldı Erva'ya.

"İyi olacaksın Altay."

"Zor olacak."

"Alışana kadar."

"Alışacak mıyım?"

"Altay olmayacaksın. Emre olmadığın gibi."

"Zor olanda bu.. Altay olmayı seviyordum."

"Benim için Altay olarak kalacaksın."

"Bunu duymak güzel."

Geri çekilip gözyaşlarını sildi ve ayaklanarak odasına ilerledi.
Aniden değişen hayatını düşünmeye başlamıştı. Olacakları.. Kızını.. Evini.. İşini..