"အ့ ကျွတ် ကျွတ်"
"လူနာ သတိရလာပြီလား"
"အင်းမ်းးးဟမ် ကျ ကျတော်ဒီကိုဘယ်လိုဖြစ်ပြီးရောက်လာတာလဲ"
"စိတ်အေးအေးထားပါဗျ ခဗျားကို ဒီ အဒေါ်က ဆေးရုံခေါ်လာပေးတာ"
"ဗျာ အဒေါ်က ကျတော့်ကို သိလို့လား"
"အဒေါ် သားကို မသိပါဘူး လမ်းဘေးမှာ လဲကျနေတာ မြင်လို့ ဆေးရုံကို ခေါ်လာပေးတာပါကွယ်နောက်ပီး ကောင်လေး က ကိုယ်ဝန်နဲ့မဟုတ်လား"
*ကိူယ်ဝန်ဆိုကာမှ သူ့ဗိုက်လေးအား စမ်းကြည့်မိသည် ပါးပါး ကလေးေလး ဘာမှမဖြစ်ဘူးမလားဟင်*
"ဒေါက်တာ ကျတော့်ကလေး.."
"ဆေးရုံကို အချိန်မှီရောက်လာလို့ဗိုက်ထဲက ကလေး ဘာမှမဖြစ်သွားပါဘူး ဒါပေမယ့်"
"ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လို့လဲ ဒေါက်တာ ကျတော့်ကိုပြောပါ"
"ကောင်လေးက အခုမှ သတိရလာကာစ စိတ်ပူအောင် မပြောပါနဲ့ ဒေါက်တာရယ် သားရဲ့ ကလေးဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွယ်"
"အာ ကျတော်စကားပြောမှားသွားတာပါ လူနာ အေးဆေး အနားယူလိုက်ပါဦး"
*ဒေါက်တာ ထွက်သွားပြီးနောက်...*
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အဒေါ် ကျတော့်ကို ကယ်ပေးတဲ့အတွက်"
"ကျေးဇူးတင်ဖို့ မလိုပါဘူး သားရယ် ဒါနဲ့ အမျိုးသားကရော ဒီလောက်ဖြစ်နေတာကို အနားမှာရှိနေပေးရမယ်လေ"
"ကျတော့် အမျိုးသားက အလုပ်များနေလို့ မသိတာဖြစ်မှာပါ"
"ဒါဆို အဒေါ် ဖုန်းဆက်ပေးရမယ်ေလ သူ့ဖုန်းနံပါတ် သားသိတယ်မလား"
"ဟိူ ထားလိုက်ပါ အဒေါ် မောင့်ကို စိတိမပူစေချင်ဘူး ကျတော် ဆေးရုံက ဆင်းမှ ပဲ အကြောင်းစုံပြောပြလိုက်ပါ့မယ်"
*ထယ်ယောင်း ရင်နာ"နဲ့ မုသားတစ်ခုအား ဖြေဆိုလိုက်သည် မောင့်ကို ဘယ်သူ့အပစ်ပြောတာကိုမှ သူမလိုချင်ပါ ကင်မ်ထယိယောင်းဆိုသည်မှာလဲ အမှတ်မရှိလိုက်ပုံများ ဒီလောက်ထိ နာကျင်မှုတွေပေးခဲ့တာတောင် မမုန်းနိုင်သေးဘူးတဲ့*
YOU ARE READING
"ဆူး"
Actionမောင်သိလား? မောင့်ကို ချစ်ရတာလေ ဆူးခင်းလမ်းတစ်ခုပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်နေရသလိုပဲ ရုန်းထွက်လဲနာကျင်ရမယ် ဆက်လျှောက်လမ်း နာကျင်ရမှာပဲ ရှေ့ဆက်ဖို့အတွက် ခြေလှမ်းတစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တိုင်း ထပ်ခါနာကျင်ရပြန်တယ် ငါကလဲ မောင့်ကိုချစ်မိတိုင်း မောင်ဆိုတဲ့ "ဆူး"လေး...
