"အထဲဝင်တော့ ဂျောင်ထယ်"
"ဟုတ် ပါးပါး...။ ဟိုဦးဦး သား သွားပီနော်"
ဂျောင်ဂုအား လက်ကလေးပြကာ ဆိုင်ထဲသို့ ပြေးဝင်သွားတဲ့ ဂျောင်ထယ် လေးက အဖေမှန်းမသိသေးတာတောင်သားရဲ့စိတ်ထဲက ခင်တွယ်တတ်နေပြီ ငါက သားကို ဘာတစ်ခုမှ ရှင်းပြပေးမှာမဟုတ်လို့ မောင့်ဘာသာ သားရဲ့ အဖေဖြစ်ကြောင်းကို သားယုံအောင် မောင်ကြိူးစားရမှာပဲ
"ဘာလုပ်နေတာလဲ ပြန်တော့လေ"
"မောင် မနက်ဖြန်ကြမှ ထပ်လာခဲ့ပါ့မယ်"
"ငါကတော့ မကြိုဆိုဘူး"
"မောင့်ကို အခွင့်အရေးပေး သားလေးနဲ့အတူ ပျော်စရာကောင်းတဲ့ မိသားစုလေးကို မောင်တို့ဖန်တီးကြမယ်ထယ်"
"ဟာသပဲ မင်းက သားကဖြင့် သူ့အဖေက မင်းပါလို့ ပြောတာတောင် မယုံတာကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး...ဟက်ခ် တော်လိုက်တော့"
"မောင်ကြိုးစားမှာပေါ့ကွာ နော် မောင် ကြိုးစားပါ့မယ်"
"........."
"သားလေးနဲ့အတူ မောင့် အိမ်ကိုလိုက်ခဲ့ပါလား ထယ်"
"ရူးနေလား"
"မောင်တို့အတူနေမှ မောင့်ကြိုးစားမှုတွေကို ထယ် မြင်ရမှာပေါ့"
"ကောင်းပြီလေ ငါစဉ်းစားပေးမယ်"
"ထယ်တကယ်ပြောတာလား ဟင် ထယ်လို့"
"ဘယ်လိုဖစ်နေတာလဲကွာ မျက်စိနှောက်လာပြီ"
"မောင်က..."
"ငါစဉ်းစားပေးမယ်လို့ အခုပြန်တော့"
"အင်း ဒါဆိုမောင်ပြန်ပြီနော် ထယ်"
အခုေမာင်ဖစ်နေတဲ့ ပုံစံက လွန်ခဲ့တဲ့ 5နှစ်ခုန်းက ငါဖစ်ခဲ့တဲ့ပုံစံလိုမျိုး ပဲ သိလား အရင်က ငါ့ကို အမြဲထွက်သွားဖို့ ပြောနေတဲ့ မောင့်နှုတ်ခမ်းဖျားတွေကနေ ငါ့ကို ပြန်လာဖို့အတွက် အကြိမ်ကြိမ်တောင်းပန်နေတယ်တဲ့ ဒါပေမယ့်လဲ ငါမောင့်ကို မယုံကြည်ရဲေသးဘူး မောင်ရယ်
_____________
"ဂျောင်ထယ် ပါးပါးဆီ လာပါအုံး"
"ဟုတ် ပါးပါး ဘာပြောမို့ယဲဟင်"
YOU ARE READING
"ဆူး"
Actionမောင်သိလား? မောင့်ကို ချစ်ရတာလေ ဆူးခင်းလမ်းတစ်ခုပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်နေရသလိုပဲ ရုန်းထွက်လဲနာကျင်ရမယ် ဆက်လျှောက်လမ်း နာကျင်ရမှာပဲ ရှေ့ဆက်ဖို့အတွက် ခြေလှမ်းတစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တိုင်း ထပ်ခါနာကျင်ရပြန်တယ် ငါကလဲ မောင့်ကိုချစ်မိတိုင်း မောင်ဆိုတဲ့ "ဆူး"လေး...
