"ပြီးပြှလား သား"
"ဟုတ် ပါးပါး"
"အင်း လာ ပါးပါးတို့ သွားရအောင်"
"သားတို့က ဘာယို့ အဲ့ဦးဦး အိမ်မှာ သွားနေရမှာယဲ"
"သားက မနေချင်လို့လား"
"ဟုတ်ပါဝူး သားက မသိယို့"
"သား မသိရင် ဟို ဦးဦးလာမှ မေးကြည့်ပေါ့ ဟုတ်ပီလား"
"နဲလ် ပါးပါး"
သားေလးက စကားနားထောင်တဲ့ခလေးပါ
အိမ်ပြောင်းရမယ်လို့သူ ပြောတော့ တခြားခလေးတွေလို မေးခွန်းတွေ မမေးပဲ ဟုတ် လို့သာပြောလာသည်။
သားလေးက ငယ်"ထဲက သူ့အဖေနဲ့ခွဲပြီး နေခဲ့ရတာလေ
အခုတော့ ကျတော့် သားလေးကို သူ့အဖေနဲ့အတူ ရှိစေချင်တာ ကျတော်မမှားဘူးမလား။
အထုတ်တွေအားဆွဲကာ သားလေးနဲ့အတူ သူတို့နေခဲ့တဲ့ အခန်းသော့လေးကို ပိုင်ရှင်ဆီပြန်အပ်ရမယ့် အချိန်ရောက်လာခဲ့ပြီ။
"ဟျောင်း"
"သွားတော့မလို့လား ယောင်းငယ်"
"အင်း ဦးဦးကို နှုတ်ဆက်လိုကိဦး လေ ဂျောင်ထယ်"
"ဟုတ် သားယေ ဦးဦးကို သတိရနေမှာပါ ဦးဦးဆီယဲ လာလည်မယ်နော်"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ ဦးဦးလဲ ဂျောင်ထယ်ေလးကို သတိရနေမယ်"
ထိုအချိန် ဆိုင်ရှေ့သို့ ရပ်လိုက်သော ကားေလးတစ်စီးဟာ ဂျောင်ဂုရဲ့ကားပင်ဖစ်သည်*
"ဟိုမှာ ဦးဦး လာပီ ပါးပါး"
"သား အရင်သွားနှင့် ပါးပါး လာခဲ့မယ်"
"ဟုတ် သားသွားတော့မယ်နော် တာတာ့ ဦးဦး .."
ဂျောင်ထယ်လေး ဆော့ဂျင်အား နှုတ်ဆက်ပြီး
ဂျောင်ဂုဆီသို့...
"ဦးဦး"
"ဗျာ... သား ပါးပါး ရော ဂျောင်ထယ်"
"ပါးပါးက ပြီးရင် လိုက်လာမယ်တဲ့"
"ဟုတ်ပါပြီ ဒါဆို ကားထဲဝင်နေနော်"
"ဦးဦးကိုသား မေးစရာရှိယို့"
"မေးပါဗျာ"
"သားတို့က ဘာယို့ ဦးဦးဆီကို လိုက်နေရမှာယဲဟင်"
YOU ARE READING
"ဆူး"
Actionမောင်သိလား? မောင့်ကို ချစ်ရတာလေ ဆူးခင်းလမ်းတစ်ခုပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်နေရသလိုပဲ ရုန်းထွက်လဲနာကျင်ရမယ် ဆက်လျှောက်လမ်း နာကျင်ရမှာပဲ ရှေ့ဆက်ဖို့အတွက် ခြေလှမ်းတစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တိုင်း ထပ်ခါနာကျင်ရပြန်တယ် ငါကလဲ မောင့်ကိုချစ်မိတိုင်း မောင်ဆိုတဲ့ "ဆူး"လေး...
