*jk pov: အဲ့နေ့ကစပြီး ကျတော် ကင်မ်ထယ်ယောင်းရှိတဲ့ ပန်းဆိုင်လေးကို စိတ်ကအလို"သွားနေမိသည်။ကျတော် ကိုယ်တိုင် စိတ်ဖြတ်ထားပီးမှ သူ့အပေါ် ကို သေချာ"မသိတဲ့ ခံစားချက်တစိခု ရှိနေခဲ့တာပဲ အခုတလော ဆိုယောင်းနဲ့လဲ အဆင်မပြေတာမလို့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းဆီရောက်ရင် စိတ်သက်သာသလိုခံစားရတယ် အကြာကြီးတော့ မဟုတ်ပေမယ့် အနည်းဆုံးတစ်နာရီလောက်တော့ သူ့ဆီသွားဖစ်တယ် အကြာကြီးမနေချင်တဲ့အကြောင်းကလဲ ဟို ပွစိ"ပြောလွန်းတဲ့ ဆိုင်ရှင် ကင်မ်ဆော့ဂျင်ဆိုသူကြောင့်ပင်*
"ကင်မ်ထယ်ယောင်း"
"ဗျာ....မောင် ဘာပြောမလို့လဲ"
"မင်းက မင်းကလေ တကယ်ရုပ်ဆိုးတယ် ပြုံးလိုက်ရင် ပိုပြီး ရုပ်ဆိုးလွန်းတယ်"
"ဟင် ငါကအ့လောကိတောင်ရုပ်ဆိုးတာလား မောင်ရယ် ဟျောငိးပြောတာတော့ ငါက ပြုံးလိုက်ရင် ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်တဲ့"
"မင်းက သူပြောတာကိုယုံနေတာလား ဘာလဲ မင်းတို့က ကြိုက်နေကြတာမလို့လား"
"ဟာ မဟုတ်ပါဘူး ဟျောင်းနဲ့က ညီအကို ဆက်ဆံရေးပါပဲ"
"အင်းအင်း ပြီးရော"
"ငါပြန်တော့မယ်"
"ဟုတ် မောင် ပန်းစည်း ယူသွားဦးလေ"
"အမ်း ပေး" ဒီမှာ ပိုက်ဆံ"
*မောင်က ဆိုင်ကိုလာတိုင်း ပန်းစည်း တစ်မျိုး"တော့ အမြဲဝယ်သွားတယ် အင်းေလ ဆိုယောင်းအတွက်ပဲမဟုတ်လား သူ့မှာက ဆိုယောင်းကို အားကျဖို့ကလွဲ ကျန်တာမလုပ်နိုင်တာမလို့ ဘာပဲဖစ်"မောင်က သူ့ကိုပစ်မထားဘူးလေ မောင့် မျက်နှာလေးနဲ့ မောင့်အသံလေးကို နေ့တိုင်းမြင်နေရရင် လုံလောက်ပါပြီ ငါေမာင်နဲ့ပက်သက်ပြီး လောဘမကြီးပါဘူး*
____________
"ပြန်လာပြီလား ကိုကို"
"အင်း ဘေဘီ"
"လက်ထဲက ပန်းစည်းက ဘေဘီ့အတွက်လား?"
"အာ ဟုတ်တယ် ဘေဘီ ကြိုက်တယ်မလား"
"နေ့တိုင်းဒီလိုပန်းစည်းတွေ ကိုကို့ဆီက ရတော့ အရမ်းပျော်ခဲ့တာ ဒီပန်းတွေက ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ဆိုင်ကဆိုတာ မသိခဲ့အထိပေါ့!"
YOU ARE READING
"ဆူး"
Actionမောင်သိလား? မောင့်ကို ချစ်ရတာလေ ဆူးခင်းလမ်းတစ်ခုပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်နေရသလိုပဲ ရုန်းထွက်လဲနာကျင်ရမယ် ဆက်လျှောက်လမ်း နာကျင်ရမှာပဲ ရှေ့ဆက်ဖို့အတွက် ခြေလှမ်းတစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တိုင်း ထပ်ခါနာကျင်ရပြန်တယ် ငါကလဲ မောင့်ကိုချစ်မိတိုင်း မောင်ဆိုတဲ့ "ဆူး"လေး...
