ဂျောင်ဂုအိမ်ထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် ခြံတံခါးအား လာဖွင့်ပေးသော ဦးလေးမင်သည် ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ထယ့်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ အတော်ပျော်သွားသည့်ပုံ သူတို့အား အပြေးလာကြိုရှာသည်
"သားထယ်ယောင်းနဲ့ ဂျောင််ထယ်လေးပါ လိုက်လာတာပဲ လာ" ဦးလေး ကို အထုတ်တွေပေး"
"ရပါတယ် ဦးလေးမင် မလုပ်ပါနဲ့ ဂျောင်ဂု ဘာသာ သယ်လာခဲ့လိုက်မယ်"
"မောင်ကလား ထယ်"
"ဟုတ်တယ်လေ မင်းကိုသယ်ခိုင်းတာ ဘာဖစ်လို့လဲ?"
"အာ ဘာမှမဖစိပါဘူး ထယ်တို့အထဲဝင်နှင့် မောင်သယ်ခဲ့မယ်နော်"
"အွန်း"
ကားနောက်ခန်းထဲမှ အထုတ်တွေအား တစ်ခုချင်းစီချကာ သယ်နေရသည် ထယ်နဲ့သားရဲ့ ပစ္စည်းတွေက
တော်"များတာပဲ
"သားကို ဦးလေး ပြောစရာရှိတယ်"
"ပြောလေ ဦးလေးမင် ဘာများဖစ်လို့လဲ"
"ဂျောင်ဂုကို ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်ပါ"
"ဗျာ"
"သားစိတ်ထဲ ဘာဖစ်ချင်လဲဆိုတာ ဦးလေးသိပါတယ်
ဒါပေမယ့် သားတို့ကြား အမုန်းတွေ မရှိစေချင်ဘူး ဂျောင်ထယ်လေးလဲ ရှိနေပီဆိုတော့ သား သူ့ကို ခွင့်လွှတ်ပေးပြီး ဘဝသစ်ကို စ စေချင်တယ်"
"ကျတော် မောင့်ကို မမုန်းပါဘူး ဦးလေးမင်"
"မောင့် ကိုကျတော်ဘယ်လောက် ချစ်လဲဆိုတာ ဦးလေး အသိပဲလေ ဒါပေမယ့် ကျတော်လဲ နည်း"လောက်တော့ ပြန်ပီး အပစ်ပေးသင့်တယ် မဟုတ်လား"
"အေးကွယ် ဦးလေး နားလည်ပါတယ် ဦးလေးက သားတို့ မိသားစုလေးကို ပျော်ရွှင်နေတာပဲ မြင်ချင်တာ အခုလို အတူတူပြန်နေကြမယ်ဆိုတော့ ဦးလေး အရမ်းဝမ်းသာတာပဲ"
"ကျတော်လဲ ပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့ မိသားစုလေးကို လိုချင်ပါတယ် အ့တာကြောင့်လဲ မောင့်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ ကြိူးစားကြည့်ပါ့မယ်"
"ဒါကောင်းတာပေါ့ သား"
ဒီတစ်ခါနောက်ဆုံးအကြိမ် မောင့်ကို ယုံကြည်
ပေးချင်တာမလို့ ထပ်ပြီး ထားမသွားပါနဲ့တော့...
ESTÁS LEYENDO
"ဆူး"
Acciónမောင်သိလား? မောင့်ကို ချစ်ရတာလေ ဆူးခင်းလမ်းတစ်ခုပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်နေရသလိုပဲ ရုန်းထွက်လဲနာကျင်ရမယ် ဆက်လျှောက်လမ်း နာကျင်ရမှာပဲ ရှေ့ဆက်ဖို့အတွက် ခြေလှမ်းတစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တိုင်း ထပ်ခါနာကျင်ရပြန်တယ် ငါကလဲ မောင့်ကိုချစ်မိတိုင်း မောင်ဆိုတဲ့ "ဆူး"လေး...
