Karamsar

Zaman

Iyi okumalar...

Safra

Demir'in ölümünden tam tamına 5 yıl geçti..
Ve ben 5 yıldır cezaevinde kalıyorum.
Yapmadığım bir suç için olsa da elimden birşey gelmiyordu. Yarın tekrar duruşmam var artık duruşmaları önemsediğim söylenemez. Feride artık avukatlığımi yapmıyor, dediği gibi tek delilde bıraktı. Savcı da değişti Keskin artık bu dosyaya bakmak istemediği beyan etti ve o günden beri onun da Feridenin de nerede olduğunu bilmiyorum.

Demir'in öldüğünü hala kabullenemiyorum, onu ne kadar sevdiğimi kaybettikten sonra anlamış olmam acı veriyor. Onu çok özledim..

"SAFRA 5 SENE OLDU KIZIM BIRAK ŞU FOTOĞRAFI DA KALKIP YEMEK YE!" Diye bağıran Elife cevap vermeyip yataktan kalkıp sofraya geçtim.

"Canım istemiyor Elif niye bağırıyorsun" o günden bu güne çok zayıflamıştım ve hala da zayıflamaya devam ediyordum çünkü midem almıyordu.

"Ne demek canım istemiyor, kızım sen beni çıldırtmak mi istiyorsun! Kemiklerin gözüküyor kemiklerin, yemek ye kendine gel!" Evet haklıydı ama gerçekten canım hiçbirsey yemek istemiyordu.. "Elif haklı safra 5 sene oldu geldiğin günden beri dünyayla bağını kestin hala da aynısın hayata dön artık güzelim". Zeynep abla her zaman ki gibi teselli etmeye çalışsa da bende bir fayda etmiyordu.

Zorlada olsa onları kırmamak için biraz yemek yiyip tekrar yatağıma geçtim. 10 dakika sonra uyuya kaldım.
Ertesi gün duruşma için mahkemeye gönderildim. Her ayda bir olduğu gibi tekrar gelip tekrar cezaevine gönderilecektim zaten.. Eskiden ağlaya zirlaya donerdim ama artık alıştım sanırım çünkü hiçbirsey hissetmiyorum.

Mahkeme odasına girip yerime geçtim. Devletin gönderdiği bana Avukatlık yapacak kişi yine değişmişti, hiçbiri dosya da mantık bulamayıp bırakıyor zaten bu yüzden şaşırmadim doğrusu. Savcı yerinde yoktu bu iş te bir gariplik vardı ama hayırlısı.

Hakim konuşmaya başladı "Savcı tekrar değiştiği için duruşma 1 saat sonraya ertelenmiştir." Şaka mı? Değişmeyecek bir durum için 1 saat daha mı bekleyecektim ne gereksiz bir durum. Bekleme alanında kafamı duvara yaslayıp 5 dakika sonra uykuya dalmıştim.

Avukatimin beni sarsmasiyla uyandım "Kalkın hadi duruşma başlıyor içeri giriyoruz" demesiyle kalkıp mahkeme salonuna girip yerime geçtim. Savcı bey sonunda gelebilmisti ama Hakim beyle konuşuyordu bu yüzden arkası dönüktü.

Konuşmaları bittikten sonra savcı önüne döndü ve "KESKIN?!"

"Sessizlik! Mahkeme salonunda söz hakkı vermeden konuşmak yok!" diye uyardı hakim bey. Şuan ki durum bir rüya olmalıydı başka bir açıklaması olamaz. Gözlerimi Keskin'den ayırmiyordum, aynı şekilde oda benden ayırmiyordu hatta garip bir şekilde özlemiş gibi bakıyordu. Bu çocuk benimle dalga mı geçiyordu. Beni bırakıp giden o ve yüzsüz gibi hala yüzüme bakıyordu.

Duruşma başlamıştı yine aynı şeyler konuşuluyordu bu yüzden odaklanmıyordum bile. Keskin söz hakkı almak istedi ve Hakim izin verdi. O sıra da merakla Keskini dinlemeye başladım. "Hakim bey 5 sene önce ki depoda işlenen cinayet hatta cinayet dememeliyiz çünkü orta da bir ölüm haberi yok, yani o gün gelen ambulans ekibinin gerçekten doktor olmadıkları deponun 500 kilometre ötesindeki kameralara yansıyor, buyrun kamera görüntüleri Hakim bey."

Bı dakika Keskin bu kadar bilgiye nasıl ulaştı, ne zamandir araştıriyordu çünkü bu bilgilere bu kadar kısa süre de ulaşamaz kimse.

Hakim kamera görüntülerini izleyip "Evet savcı doğru söylüyor, ambulans aracıyla götürüp 500 kilometre sonra Demir adlı kişiyi başka bir araca alıp uzaklaşıyorlar, ancak bunu yaptiranin Safra hanım olup olmadığını nerden bilicez sayın Savcım?" Keskin çok rahat duruyordu, asla strese girmiş gibi değildi galiba buna da bir cevabı var.

"Haklısınız Sayın Hakim ancak bu bilgileri size sunduguma göre buna da elbet bir cevabım var, bunun için bir tanık getirdim izninizle içeri çağırabilir miyiz?" Tanık mi? Iyide o gün için tanık olabilecek kim olabilir ki aklıma kimse gelmiyordu. "Tanık içeri alınsın" dedi Hakim. Mahkemenin kapısı açıldı ve pür dikkat o kapıya bakıyordum. Ve tanık içeriye girdi, bir dakika ne? Şaka mıydı çünkü bu gerçek olamazdı...