SALVADORES

AREL DALBOY

⚜

Son sınıfken ve sınavlarıma gıdım kalmışken bile bölüm getiren kendimi tebrik edip sizi bölümle baş başa bırakıyorum...

Bir de bol bol yorum, oy ve dua rica ediyorum <3

⚜

🎶 Çağan Şengül & Cem Adrian - Ben sana veda edemem

🎶 Cem Adrian - Kül

⚜

Kum saatlerimizi çevirelim. ⏳

⚜

Uyuyunca geçer derler,
Işıkları söndür ve kapat gözlerini.
Geçmeyeceğini bile bile kandır kendini.
Uyumak için koyunları say derler.
On, on bir, on iki...
Hayal kırıklıklarını sayma vakti.
Ensemde şimdi ölümün soğuk nefesi.

⚜

Uyursam geçer dedim ve uykuya dalmak için hayal kırıklıklarımı saydım. Sabaha kadar saymaktan uyuyamamışım, güneş üç yüz altmış beşinci kez doğduğunda anladım.

Bir yaprak daha düştü takvimden ve kalbimin kapısını kilitleyen anahtarın zihnimin duvarlarına kazıdığı tarihle baş başa kaldım.

Kardeşimin, ikizimin, en iyi dostum ve en iyi sırdaşımın, ailemin, diğer yarımın toprağa girişinin birinci yıldönümü.

5 Temmuz 2015.

Bir sene geçmişti ve geçerken her bir gün, beni daha da geriye çekmişti. Geçen sene 6 Temmuz gününde kaldırılan o cenazeyi ellerimizle toprağa verirken gözyaşları içinde olan insanlar, akıttıkları yaşlar kuruyana kadar acımış ama sonra alışmışlardı. Hayata devam etmek hem en zor hem de en kolay olandı. Onlar bunu başarmış, onlar hayatlarına bakmıştı fakat ben bunu yapamıyordum. Kafamın içerisinde uçuşan düşüncelere ya da korkulara sus diyemiyordum.

Bir yıl sonra ilk defa, Karel'in odasındaydım.

Ara sıra öldüğünü unutup kapısına geldiğim oluyordu, özellikle de ilk zamanlarda ama kapıyı her açışımda, öldüğü gün dağınık bıraktığı ve
bizim bir senedir toplayamadığımız için öylece duran boş yatağıyla her karşılaştığımda bir kez daha yüzleşiyordum aynı gerçekle ve içeriye girmek adına bir adım daha atamadan ya geri dönüyor ya da kapının önüne çöküp orada akıtıyordum gözyaşlarımı.

O gün, aramızda geçen son diyalogları hatırlıyordum. Laf arasında şakalaşırken esprisine de olsa ölümü anmıştı birkaç kez ve ölümle ne alıp veremediği olduğunu sorduğumda adli tıpla uğraşıyor olmasını öne sürmüştü.

Keşke isminin ölümle arasındaki tek bağlantı, gerçekleştiremediğin hayalin olsaydı Karel...

Oysa ki o hayalin, senin ölümüne davetiye oldu.

Kızarmış gözlerim, tam karşımdaki çalışma masasındaydı. Masanın üstünde pili biten saate baktım.

20:34

Tam olarak Karel'in ölüm haberini aldığım saatti. Bu nasıl bir denk gelişti ki saatin akrebi ve yelkovanı tam 20:34'ü gösterirken durmuştu, bilmiyordum ama aynı saatte benim de hayatım durmuş gibi hissettiğim aşikardı.

Kendi kol saatime baktım sonra. 03:55. Yutkundum ve gözlerim bir kez daha dolarken yeniden Karel'in masasına baktım. O an, iki mutlu insanı gördüm orada. Zihnimin perdeleri aralanmış ve tam bir sene önce, tam olarak bu dakikalarda, ikizimle aramızda geçen son diyaloğumuzu bana sunuyordu.