"Sevgili okur, diye başladım satırlarımı yazmaya. Bu, ruhundan akan kanın rengini saçlarında taşıyan ve ervahının boynuna astığı idam ipi ile yaşayan bir kızın hikayesi."
Bir evrenin kaderi, birbirine bağlı kalpleri saklayan beş silinmiş hafızanın e...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⚜
Kum saatlerini döndürelim.⏳
⚜
17 Ağustos 2021 Salı
martes, 17 de agosto de 2021
Fizik, ne kadar yükseğe çıkarsan yere çakılmanın o kadar şiddetli olacağını öne sürerdi ancak ben ne ara o kadar yükseğe çıktığımı da yere nasıl çakılacağımı da bilmiyordum zira haftalardır havada süzülmeye devam ediyordum.
Gün geçtikçe, dibi boyladığım zaman beni nasıl bir zeminin karşılayacağının kaygısını çekmeyi bırakmış ve sonumu beklemektense tutunacak bir dal aramaya başlamıştım ama sanki ben bir yerlere tutundukça havada süzülme hızım daha da artıyordu.
Bu durumun içine düşmemize sebep olan kişi, Nobran ve ailesiydi ama bilmediği bir şey vardı: Ben artık yere düştüğümü değil uçtuğumu düşünüyor ve havada kanatlarımı çırparak süzülüyordum. Yere çakılmayacak, onlara yerlerini havadan dar edecektim.
Bir gün içinde önce Nupelda'nın öldü sandığı ablasının yaşadığını, sonra annemin bana atılan okla vurularak Arjen tarafından öldürüldüğünü öğrenmiş, Vaha Aren'in asırlar önce bana yazdığı ama bir halt anlamadığım mektup parçasını bulmuş ve gizli saklı çevirdiğimiz işleri hükümdarın deşifre edişini izlemiştim.
