"Sevgili okur, diye başladım satırlarımı yazmaya. Bu, ruhundan akan kanın rengini saçlarında taşıyan ve ervahının boynuna astığı idam ipi ile yaşayan bir kızın hikayesi."
Bir evrenin kaderi, birbirine bağlı kalpleri saklayan beş silinmiş hafızanın e...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⚜
Oy ve yorumlarda buluşalım.🖤
⚜
Kum saatlerimizi çevirelim.⏳
⚜
Melinda Kuralay
Kum saati akıyor ve doluyor vadem.
Yeryüzüne sığmadı umutlarım da gökyüzüne taştı. Hayallerim, hedeflerim ve kalbimde yeşeren heveslerim.
Her biri birer kum tanesine büründü zihnimin kırmızı perdesi ardında ve kum saatim oldu yeryüzü ile gökyüzü.
Tik, tak, tik, tak.
Saniyeler geçiyor ve kum tanelerim, gökyüzünden süzülüyor yeryüzünün göğüs kafesimde sakladığım kurak çöllerine.
Tik, tak, tik, tak.
Akrep, yelkovanı kovalıyor ve karanlık bir mezar çukurunda birikiyor kum tanem dediğim geç kalınmış tüm hayallerim.
Asırlar önceki ben, birçok hayalimi o toprağa gömmüştüm ama hangi hayallerimi gömdüğümü bile hatırlamıyordum belki. Çünkü o hayallere, hafızamızdaki tüm anılarla beraber veda etmiştim.
Bunu yaşayan tek kişi ben değildim.
Ama bugün bir kez daha, o hayallerin gömülü oldukları mezarda yeniden filizlenebileceğini hissettim.
Karel ve Nora'yı sarılırken gördüğümde.
Asırlar sonra yeniden kalbime dokunan kardeşlerimin, asırlar sonra yeniden birbirlerinin kalplerine dokunduklarını fark ettiğimde.
