heart to heart///minsung

<10>

Sabah uyandığımda çok saçma bir biçimde uyanmayı bekliyordum ama öyle olmadı. Üstüm çıplakta olsa herşey çok güzeldi. Ama birazdan herşey değişecekti.

Aşağı inip minho'nun yanına gittim. Mutfakta olduğunu tahmin etmem zor olmamıştı.

"Günaydın. Napıyorsun?"

"Günaydın ve menemen ama soğanlı olandan."

"Minho sana birşey söylemem gerekiyor." minho bana döndü.

"Dinliyorum."

"Geçen gece ne yaptığını biliyorum. Bir kızla yatmışsın hemde daha sarhoş değilken."

"Sana kim söyledi bunu?"

"Taehyun söyledi."

"Evet yattım."

"Gerçekten hiç utanmıyor musun ya?"

"Niye utanıyım ki?"

"Her neyse uzatmıyacağım ayrılıyoruz." dedim ve onun birşey söylemesine izin vermeden mutfaktan çıktım. Sonra ise gecenin bir yarısı hazırladığım valizimi üst kattan aldım. Tam gidecekken minho kapının oraya geldi.

"Jisung lütfen çok özür dilerim lütfen affet beni."

"Çok geç minho çok geç..." dedim ve kapıyı tamamen kapatım evden çıktım. Kendi evime gidecektim tabii ki sonuçta başka nereye gidecektim ki.

Evin kapısını açtığımda ilk başta şöyle dedim "Çok özlemişim."

Gerçekten çok özlemiştim. Çünkü minho ile sevgili olduktan sonra hiç kendi evime girmemiştim.

Odama girdiğimde herşey yerli yerindeydi. Hemen yatağa atlayıp telefonumu açtım. Annemden gelen 5 cevapsız arama vardı. Annemi aradım aradım aradım ama açmadı. Birşey mi olmuştu ki? Sonrada babamı aradım.

"Alo."

"Alo baba. Annem beni 5 kere aramış görmedimde birşey mi oldu?"

"Bizim eve gel jisung sana herşeyi anlatacağım."

"Tamam geliyorum." dedim ve telefonu kapattım. Somra ise koşarak evin oraya gittim. Evler yakındı zaten. Kapıyı çaldım ve açan kardeşim junhan'dı ona kısaca han diyordum.

"N'oldu?"

"Abi ne olmadı ki gir içeri bak gör." içeri girdiğimde herkes salonun ortasında toplanmış bir çocuğa bakıyorlardı. Ortalarında ise tanıdığım birisi vardı.

"Hey! N'oluyo?" bağırarak söylediğim şey ile herkes bana baktı.

"Off jisung gel bak şu çocuğa iki saattir jisung jisung diye tutturdu." ortalarını açtıklarında çocuğu daha net görebilmiştim. Bu tabii ki minhoydu. Yanına gidip "Napıyorsun sen?" dedim.

"Jisung gel seninle bir konuşalım n'olur."

"Tamam konuşalım."

"Yalnız." dediğinde herkes başka bir odaya geçmişti.

"Söyle ne var?"

"Jisung bak şuanda seni okulundan edebilirim sonuçta müdür babam."

"Başka okula giderim."

"Changbin'le hatta tüm arkadaşlarınla aranı bozabilirim."

"Changbin haricinde hiçbiri sana inanmaz."

"Ailenle aranı bozabilirim. Özellikle kardeşinle." işte tam noktadan vurdu. Kardeşim benim için çok önemliydi. Ama han akıllı bir çocuktu minho'ya inanmazdı. Yinede onun ne istediğini bilmiyordum.

"Ne istiyorsun minho?"

"Beni affetmeni jisung. Sarhoştum bilmiyordum." ayağa kalktım ve minho'nun üstüne atladım. Sonra ise minho beni altına alınca bağırdım. "Yardım edin!" bağırdığımda herkes odaya gelmişti bile. Minho'yu benden ayırdıklarında ona piç gülüşümü sundum.

********

Bunca olaydan sonra aileme junhan hakkında birşey söyleyecektim.

"Anne baba size birşey dicem."

"De."

"Junhan benimle yaşayabilir mi?" ilk başta junhan'a baktılar junhan zaten dünden hevesliydi hemen tamam anlamında kafasını salladı.

"Tamam peki."

"Oley be. Gel hadi hanvalizini hazırlayalım." onun odasına gittik ve valizini hazırlarken konuşuyorduk.

"Ne için beni senin evine götürme kararı aldın?"

"Herşeyi izledin duydun han. Bir açıklama yapmama gerek yok herhalde." evet junhan biz minho ile konuşurken bizi dinlemişti.

"Off sanki ben ona kanacam ya."

"Çok kolay manipüle edebiliyor."

"Anladım." dedi ve valizini kapattı.

"Bitti mi?"

"Bitti."

"Hadi gel o zaman." odadan çıktığımızda annem ilr babam çoktan uyumuştu bile. Bizde hemen benim eve gittik.

"Tamam bu oda senin için yeter mi?"

"Yeterde artar. Teşekkür ederim."

"Birşey değil." dedim ve kendi odama geçtim. Han ile odalarımız yan yanaydı.

Kendimi son kez yatağa atınca yine telefonu açtım ve baktım. Mesaj yoktu. Bu yüzden bl izleyip uyudum.

********

Arkadaslar ben bu fici unutmustum bi ara

neyse oy vermeyi umtmayın

görüşürüüzz