heart to heart///minsung

<17> (chanmin)

Seungmin

Çoktan uyanıp okula gitmiştim bile. Ama tek sorun bu sefer çok erken gelmemdi. Harbiden neden bu kadar erken gelmiştim ki? Her neyse sınıfta tek başıma bekliyordum.

Sınıf yavaş yavaş dolmaya başlamıştı.

Sınıfa göz gezdirdiğimde Jisung, Minho, Hyunjin ve Jeongin gelmemişti. Sadece arkadaşlarımdan Felix ve Chan gelmişti. Ama şöyle birşey vardı. Ben Chan ile arkadaşlığımızı kesmek istiyordum. Çünkü ondan hoşlanıyordum. Sadece arkadaş kalmak benim sinirimi bozuyordu.

Sınıf tamamen dolduğunda ders başlamıştı. Hoca daha gelmemişti. Sınıfa tekrardan göz gezdirdiğimde bizimkiler haricibde herkes gelmişti. Hoca sınıfa girmişti.

"Evet çocuklar bu gün yer değiştireceğim." dedi hoca. Herkes offlamaya başlamıştı.

"Bana off mof demeyin. Hepiniz kafanıza göre oturuyorsunuz. Şimdi herkes ayağa kalksın." hepimiz ayağa kalkmıştık. Hoca herkesi bir yere oturtmaya başlamıştı.

"Seungmin ve Chan siz gelin 2. sıraya." dedi hoca. Eşyalarımı toplayıp hocanın gösterdiği yere gittim.

Hoca herkesi bir yerlere oturttuğunda konuşmuştu.

"Bu gün gelmeyen 4 kişi mi var. Bana söylediğim numaraların isimlerini söylesin başkan."

"325, 326, 1070 ve 1074 kim bunlar?"

Sınıf başkanı konuşmaya başladı.

"Yang Jeongin, Hwang Hyunjin, Han Jisung ve Lee Minho."

"Maşallah çete mübarek." dedi hoca. Herkes gülmeye başladı. Çok mu komik?

"Tamam tamam derse başlıyoruz."

********

Derslerin hepsi bitmişti. Ben ise sonunda Chan ile daha çok yakın olmayı başarmıştım. Şuanda beraber otobüs durağının oraya gidiyorduk. Benim otobüse binmeme gerek yoktu alt tarafı 2 sokak yürüyordum. Ama Chan için herşeyi yapardım.

"Ee senin evin nerde?" dedi Chan.

"2 sokak sonra benim evim var."

"Cidden mi? Peki neden benimle geliyorsun?"

"Off Chan sana birşey söylemem lazım." Chan durmuştu.

"Ne söyleyeceksin Seungmin?" iyice cesaretimi toplayıp Chan'a açıklayacaktım. Çünkü bu hislerimi artık içimde tutamazdım.

"Hm?" dedi Chan.

"Chan bana şimdi bir cevap vermek zorunda değilsin ben sadece bunu söylemek istiyorum. Senden hoşlanıyorum." Chan şaşırmış gibi gözlerini açtı.

"Cidden mi?"

"Evet Chan cidden."

"Şaka dimi bu. Kim benden hoşlanır ki?"

"Ben hoşlanırım Chan." dedim ve onun dudağını kısaca öptüm.

"Seungmin ben ne diyeceğimi bilemiyorum. Hislerimde emin değilim çünkü. Evet sendne çok fazla hoşlanıyorum ama bu belkide sadece ergenlikle ilgili birşeydir. Yani bence hislerimizden emin olunca bu konuyu açalım olur mu?" ne diyon sen amk. Salak ya. Bir şey söyledik bin şey söyledi resmen.

"Anlıyorum yani benim aşkıma ergenlik aşkı diyorsun."

"Yani öyle bence."

"Anladım." dedim. Gözlerim dolmuştu. Yürümeye başlamıştım. Chan'da benimle beraber yürüyordu.

"Seungmin. Ağlama lütfen sadece böyle şeylerle çok fazla karşılaştım yani ne bileyim hem kendim hemde arkadaşlarım bir çok kez orta okulda bu ergenlik şeysini yaşamıştı."

"Ama o orta okuldu Chan. İnsanlar değişe bilir. Neden böyle ön yargılı oluyorsun herkese karşı." dedim. Chan konuşmamıştı sadece dinlemişti.

"Bak gerçekten bana bir cevap vermek zorunda değildin. Ama bu söylediklerin..." Chan üzülmüş gibi duruyordu.

"Şey Seungmin gerçekten çok özür dilerim."

"Tamam Chan konuyu kapatalım bence. Ben bu taraftan gideceğim sende dikkatli ol lütfen." dedim ve hızlı adımlarla Chan'ın yanından ayrıldım.

********

Sonraki bolumde chanmin olur muhtemelen

pek içime sinmedi ama iyi oldu yaa bence

oy vermeyi unutmayın

her neyse görüşürüüüz