My Jealous Partner

Chapter 35

Beep!! Beep!!

Mabilis akong bumaba sa kwarto ko at pumunta sa living room.

"Good morning Princess." Bati sakin ni daddy na nasa Dining Area kasama si Mommy.

After lunch pa kasi yung duty nila sa hospital kaya nandito pa sila sa bahay.

"Morning Mom! Morning Dad!" I greeted back.

"Mukhang bihis na bihis ka ah." Mommy.

"Hihi may pupunta po kasi kami ni—"

"Morning everyone!" Si Robbie na sumulpot sa likuran ko.

"Hi baby." He whispered while wrapping his arms in my waist and kissed my cheeks.

O_________O me.

Langya naman oh! Dapat ba talaga sa harap ng parents ko?!

"Aheeem..." Dad.

Napatingin naman ako kina Dad at Mom na may takang mukha.

"Somethings fishy, don't you think Vince?" tanong ni Mommy.

"Yeah."

Argh!!!1 Si Robbie naman kasi eh! Nahihiya tuloy ako >_______<.

"Baby sabihin mo na." Robbie whispered.

Tsk. Itong lalaking to kahit kailan talaga. Akala niya ganun lang kadali.

"Eh Mom, Dad kasi po..."

Sh*t! Paano ko ba sasabihin to?

"Ano yun Sweetheart?" mommy na grabe kung makangiti. Wagas!

"Kasi po..."

"Were waiting Princess." Daddy.

Eeeeeh. Ano ba to parang awkward tapos ito namang katabi ko nakangisi at nakakapit sakin. Tss Tarsier lang?

"K-kami na po." I utter.

Kyaah >_____<!

Nadrop ni Mommy yung hawak niyang tinidor tapos si Daddy naman halos mabilaukan Ganon?

"Uhmm Mom? Dad?"

They both sighed.

"Sabi ko naman sayo Vince eh sila na." Mom.

"Oo na ikaw na yung panalo." Dad.

?___________? Me and Robbie.

"P-po?"

"Naku sweetheart sorry, kasi pinagpustahan naming ang Dad mo yung status niyong dalawa. Hehe"

O_____________O

"P-pero paano— Mom naman!"

"Kaya nga sorry na princess eh. So totoong kayo na pala. Tsk natalo tuloy ako." Dad.

=______________=

Akala ko naman galit sila yun pala pinagustahan pa kami. Mga magulang ko ba talaga to?!

———-

"Akala ko naman magagalit sila." Sabi ko habang bumabyahe kami ni Robbie.

"Ikaw kasi eh ang clingy mo yan tuloy!" I added at hinampas siya sa braso.

"Sorry baby gusto ko lang namang sabihin agad eh."

"Psh! Pasalamat ka okay lang sakanila, paano kung hindi atsaka wag mo nga akong tawaging baby hindi ako bata."

"Eh ano gusto mong endearment? Hubby wifey?"

Seryoso hubby wifey???

"Ewan ko sayo!"

After ilang oras nakarating na kami sa pupuntahan naming. It was on a top of a hill kung saan makikita mo ang view ng buong city. Lumabas kami ng kotse at naglakad malapit sa bangin.

"Bakit tayo nandito?"

"Wala lang, maganda kasi yung spot dito para sa sunset."

"Palagi kang nandito?"

"Yeah."

"So... Dinala no din dito si Elise?" di ko maiwasang tanong.

Bigla kong naalala. Almost a month pa lang silang break. Hindi kaya yun masam na kami na?

"Nope. Ako lang mag isa ang pumupunta ditto. Especially when I have problems o kaya gusto kong mapag isa."

"Palagi kasi kaming nag aaway noon ni Elise. Then I realized, nagpadalos dalos ako. I thought she is the one, hindi ako tumingin sa iba, nakinig sa puso ko kaya heto nakarma ako."

He then hold my hand.

"I made a big mistake Lex, for hurting you. I know deep in my heart na mahal kita since we were kids pero parati ko yung dinideny sa sarili ko and look what it did to me. Lex, mahal kita, mahal na mahal at sana huwag mong isipin na panakip butas ka lang because in the first place ikaw yung una kong minahal."

Hindi mapigilan mapaiyak sa tuwa. He loves me the way I love him.

He kissed both of my hands at hinilig ang ulo ko sa balikat niya.

"I love you too Robbie. So much."

*************

Kirstel i super love MBAI! sana matapos mo ng iedit para mabas ko na yung whole story... hihih