My Jealous Partner

Chapter 37

Robbie's POV

Best feeling ever? No. Greatest feeling ever.

I thought hindi na ako magiging ganito kasaya, sa lahat ba naman ng katarantaduhang ginawa hindi ko na alam kung may blessing pang ibibigay sakin ang langit pero ito binigay na niya. Im very happy that finally okay na kami ni Lex, more than okay because girlfriend ko na siya. Who would thought na ganito kabilis ang lahat. Siguro tama nga sila walang pinipiling time ang love kusa mo lang yung mararamdaman with the right person. Naramdaman ko din naman yun noon eh, kay Elise but sometimes I feel empty, parang kulang ang lahat sa amin then I realize si Lex pala ang kulang.

Ang laki kong g@g0 at binitawan ko siya. I don't know, ayoko lang na masira ang friendship naming at pilit kong inaamin sa sarili ko na hindi kami pwede sa isat isa and look what happened siya parin ang nawala. Pero noon yun, now that were okay hindi ko na hahayaang magkahiwalay kami. Sobra ko siyang mahal para lang iwan o pabayaan. Im not gonna commit that same mistake again. Ever!

Nang makarating ako sa bahay naming agad kong hinanap sina Mommy at Daddy. Gusto kong sabihin sa kanila na kami na ni Lex. I know they'll be happy dahil sa simula pa lang naman ay boto na sila kay Lex.

Nakita ko silang nag-uusap sa veranda sa second floor, I guess talking about business ano pa ba. Pero nang makalapit ako agad akong natigilan. Hindi business ang pinag-uusapan nila and sh*t!!! How dare them to manipulate lives?! Ngayon pa na masaya na ako, I have to do something. Hindi ko hahayaang may humadlang samin ni Lex.

Alexis POV

Pagkapasok ko palang sa kwarto ko ay agad akong sumalpak sa kama. Sobra akong napagod sa P.E naming kanina kasi naman Gymnastics yung practical. Hindi naman sa ayaw ko sa sport pero talagang mahirap lang kasi kahit na flexible yung katawan ko.

Papikit n asana ang mga mata ko ng bigla kong narinig na bumukas ang bintana sa kwarto ko. Agad akong napabangon at tinignan iyon. Hindi ko na kasi binuksan ang ilaw dahil matutulog na ko kaya medyo madilim. Biglang akong nakaramdam ng takot nang umihip ang malamig na hangin na nanggaling sa labas. Siniksik ko ang sarili ko sa headboard ng kama at nagtago sa ilalim ng kumot.

"S-sinong nandyan?" takot kong tanong.

Waaaah!!!!!!!! Bakit kasi kinuwento pa sakin kanina ni Ysa yung about sa Insidious Chapter 3 eh! Takot pa naman ako sa multo T________T.

Nanayo ang mga balahibo ko nang makarinig ako ng footsteps. Agad kong niyakap ang unan ko ng mahigpit at pumikit. Huhuhuhu JUICE COLORED wag naman po sana ngayon. Papalapit na sa kama ko yung mga footsteps hangang sa merong kumapkap sa kumot ko.

O___________o

"Waaaaah!!!!!!!!! Lumayo ka sakin! Waaaaah!!!!!" sigaw ko habang sinisipa ang kung sino man.

"Ouch!" rinig kong sabi niya.

Waaaaah!!!!!!!!! Annabelle????? Maria? Leonora? Theresa? Huhuhuhu....

Agad akong umalis sa kama at kinuha ang lamp sa sidetable para sana ibato dun sa multo nang bigla siyang magsalita.

"Don't dare wifey masakit yan." Sabi niya.

Boses lalaki. Huhuhu si Chucky!!!!!!!! Tinawag pa kogn wifey. Close lang ganon?

"Lumayo ka sakin kundi ibabato ko to. Waaah!!!" sigaw ko. Kung bakit kasi soundproof tong kwarto mo kaya walang makakrinig sakin.

"Wifey relax, bakit ka ba sumisigaw? Galit k aba sakin?" mahinahong tanong niya.

Medyo kumalma ako nang marealize kong hindi pala siya multo. Agad kong binuksan ang lamp para Makita ang mukha niya and then...

O________________o

"What? Now you look weird." Sabi niya at binuksan na yung ilaw ng kwarto.

"Robbie? Anong ginagawa mo dito?" I ask at binalik yung lamp sa side table. Akala ko talaga multo tapos boyfriend ko lang pala. Gosh!

"Eh ikaw bakit ka sumisigaw?" tanong niya pabalik.

"Ah eh kasi... akal ko multo ka. Hihi." Sabi ko at nagpeace sign.

"Tss. Sa gwapo kong to napagkamalan mo kong multo."

-__________- me.

"Malay ko ba! Kung bakit kasi jan ka sa bintana dumaan, hindi kaba marunong pumasok gamit ang pinto?"

"Tss."

I sighed at umupo ako sa tabi niya.

"So bakit ka nga nandito?" tanong ko ulit.

He didn't replied instead tiningnan niya lang ako. With sadness.

I caressed both of his cheeks.

"Anong problema?"

Again no reponse pero this time niyakap na niya ako ng mahigpit. I hugged him back.

"Kahit ano man yang problema mo isipin mong im always here for you." I said.

"I cant loose you Lex. I cant."

Nagtaka ako sa sinabi niya.

"What do you mean?"

"I love you Lex, tandaan mo yan palagi. Ikaw lang ang mahal ko." He sincerely said.

Hindi ko man alam kung ano ang problema niya alam kong kailangan niya ako ngayon.

"I love you too Robbie."