Elzem [Düzenleniyor]

18. Bölüm - Diriliş

Bölüm müzikleri:
Pera - Veda Busesi
Cem Adrian - Keskin
Aşk paylaşılmaz fon müziği...
Dedublüman - En Dibine Kadar

***

İyi düşünmek için, iyi olmak gerek değildir. Eğer oturduğunuz yerde mantık ilk kalkarsa orada zaten kötü diye bir şey olmazdı.

Konuşmak bize ve bana verilen bir lütüfken, susmak hep daha iyidir. Ben gözlerimle konuşurdum çünkü. Anlarlar mı orasını bilemezdim ama ben sadece kardeşimle konuşmayı severdim.

O gitti. O çok uzaklara gitti. Onu göremeyeceğim, sesini duyamayacağım kadar uzaklara gitti.

İşte o gitti ben daha az konuşur oldum. Çünkü konuşsam bile insanlara kendimi ifade edemediğimi anladım. Öyle oluncada iyicene sesizleştim. Sesizlik benim sesimdi. Sesizlik benim evimdi. Kapısını kimseye kolay, kolay açmadığım evimdi...

Dört duvar bir çatı sana ev olabilirdi ama, bir insanında kalbinin dört odacığı sana ev gibi hissettirmeyebilirdi.

Ne kadar onun kalbindeymişsin gibi hissedirsede...

Benim dört duvar bir çatı diyeceğim bir yerimde yoktu. Kalbinin odacığının tekini bile bana açacak biride yoktu. Benim evim, gözlerimin önünde yanmıştı.

Bende o gün yanmışım. Küllerim rüzgarda savruldu. Kimine umut kimine hüzün oldu. Bana ise büyük bir vazgeçmişlik. Vazgeçtim...

Umutlar bir vakit sonra beni doyurmadı. Çok ağlattı ama hiç bir şeye yaramadı. Çünkü benim istediğim dileği umut ederek elde edemezdim. İmkamızlıklar, her zaman imkansızdır.

Gazelimin tekrardan bana bakarak gülmesi gibi...

Her sabah balkonuma konan kuş ne zaman gelmeyi kestiyse, o zaman umutlarımda onunla gitti...

***

Cengiz'in ağzından:

Hayallerde insanlar gibi terk ederdi. Bunu çok kez yaşayarak öğrenmiştim. Hayat öğretmiştim. Ailem öğretmişti. Annem öğretmişti. Ben o evden nasıl kaçtıysam hayallerimde o evde kalmıştı. Annem gibi orada tutsak kalmıştı hayallerim. Canım yanıyor anne hissediyor musun?

Duyuyor musun attığım çığlıkları. Seni kurtaramamanın verdiği ağırlığı hissedebiliyor musun omuzlarında. Sen beni kurtardın ama kurtardın sandın. Ben öldüm. Çok kez öldüm. Sen görmedin, hissetmedinde mi?

Benim canım bu akşam daha çok acıyordu. Annemi kaybetmişim gibi. Babamın beni dövmesi gibi ama en çokta ben ölüyormuşum gibi... Benim küçük kız kardeşim. Gazelim. Yutkunamadım bile. Değerlim, kıymetlim. Tek ailem. Kafamdan çıkmayan cümlesi. "Ölmek istiyorum Cengiz." dedi. Neden diyemedim.

Daha kendi yarasına derman olamayan bir insan, başkasının yarasını sormamalı. O ölmek istedi. O sıra ben öldüm. O ağladı. Ben dinlerdim. O sustu. Sesizliğini dinledim. Hiç bir şey yapamadım. O kadar kötüyken onu nasıl anlamadım ki ben. Bu kadar düşüncesiz bir adamda değildim ki?

Erkek kardeşim Setrat. O belkide benden daha kötüydü. Adam ağlıyordu. Karşımda zırıl, zırıl ağlıyordu. Birini kaybetmiş gibi... O her şeyini çok evvel önce kaybetmişti zaten. Haleyi kaybettiği gibi ağlıyordu. Küçük bir çocuk gibi ağlıyordu. En son Hale için bu kadar ağladığını hatırlıyorum.