9. Bölüm - Geri Dönüş

106 53 145
                                    

Bölüm şarkıları:

Yıldızlardan Düştük - İzin Var Dudağımda
Anıl Emre Daldal - K.
Redd - Onlar Bile Üzülürler
Çağan Şengül - Savaşmadan Ölemem

Redd - Onlar Bile ÜzülürlerÇağan Şengül - Savaşmadan Ölemem

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Boray&Gazel

🌙

Dediği her kelime, kurduğu her cümle kalbime işliyordu. Onu sevmek, ona yenilmek imkansız. Zaten imkansız bizim için daha tutkulu olanı değil miydi?

Korkuyordum. İlk ve son kez korkmak istiyordum. Ben hiç korkmazdım ki...
Öyle inanırdım kendime, çünkü hayatım bana bunu öğretti. Korkmamayı. Ailem elimden sadece bir gecede alındı. Ben ise her gece yasını tuttum.

Her gece, her saniye her dakika içimde bitmeyen mahkemede idama çarptırıldım. Ben sefer ruhumu kaybedip, kaybedip yeniden o sabah'a uyandım.

Ben ayakta kalmasam ve korkmasam şuan burada değil, ailemin yanında mezarda olurdum. Belki birileri mezarıma çicek ekerdi. Ekerdi değil mi?

Ben daha annemin, babamın, kardeşimin mezarına gidip çicek ekemedim bile. Bana kim ekecekti ki? Her sabah gözlerimi açtığımda küçük olmayı diledim. Babamın bizi kahvaltı için çağırmasını bekledim. Olmadı.

Ne eskiye döndüm, nede eski ben oldum. O ev yandı ve benimde bedenim acı, acı yanmasada ruhum oracıkta küle döndü. Acıydı, acıttı. Acımasızdı, ağlattı. Kanatmadı, parçaladı. Güldürmedi, içine kapattı. O alevler... onlar benim geçmişimin katilleri...

Ölmüşlerin yası tutulur mu, demeyin. En çokta ölmüşlerin yası tutulur. En çok onlar unutulmaz.

Gözlerim doluklaşmaya başlar gibi olduğundan gözlerimi kırpıştırarak hızlıca bakışlarımı elimdeki sigaraya çevirdim. Hızlıca alıp dudaklarımın arasına koyup derin bir nefes aldım. Dudaklarımın arasından bıkkınlıkla alarak dumanını üfledim.

Karşımdaki ay denize vuruyordu. Dalgalar her saniye şiddetini arttırırken saçlarım hafif meltemden nasibini alıyordu. Gözleri üzerimdeydi biliyordum... Boş anımda bile beni izliyordu. Ama bilmediği bir şey vardı ben onun katiliydim.

Yüzlerce, binlerce insanın en son gördüğü kişi bendim. Benim soğuk gözlerimdi. Acımasız sözlerimdi. Ben sadece insanlara olması, verilmesi gereken dersi veriyordum. Öldürdükce sanki ailemin intikamını alıyor gibi hissediyordum.

Kuruyan dudaklarımı ıslattıktan sonra sigarayı yere attım. Sırtımı dönerek masaya doğru gidiyordum. Boray yere eğildi ve sigarayı aldı. "Kumları kirletme." dediğinde dudağım yana doğru kaydı. İstem dışı sırttım. Masaya yaklaşınca kadehimde kalan şampanyayı kafama diktim.

Elzem [Düzenleniyor]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin