Ailesini sebepsiz yere büyük bir yangında kaybeden bir kızın, intikam uğruna girdiği ve her gün dahada dibe çeklidiği bir yoldu burası. Bir canavar gibi eğitip büyütüldükten sonra eline verilen dosyalardaki kişileri öldürmek zorundaydı. Ama öldürmes...
Bölüm şarkıları: Nazan Öncel - Geceler Kara Tren Dedublüman - Öyle Ki Sertap Erener - Bir Çaresi Bulunur
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎭
Bazen insanlar kaybettiklerine üzülür, elindekiylede yetinmeyi bilemez. Çünkü kaybettikleri elindekilerden daha değerli, daha büyüktür.
Kimileri gerideki bıraktıklarını hatırlamak istemez. Geridekiler bazen iyi bazen kötüdür. Kötüler hatırlanmayı hak etmez öyle değil mi?
Ben hatırlıyorum ama, unutamıyorum. Sorun ben miyim, yoksa unutamadıklarım mı?
Kabuslarım hep seni bana hatırlatıyor uyuyamıyorum sorun düşüncelerim mi? Yoksa kafamın içindeki şeytanlar mı?
Geceler kabus gibi açıp sadece sizi resimlerde görmek o kadar canımı yakıyor ki...
Kaderime lanet okuyorum bazen. Daha sonra geri af diliyorum söylediklerim için. Çünkü her zaman kötüklerin arasındada yeşeren iyilikler olduğu için.
Sende ordasın, o kötülerin arasında belkide iki taşın arasında yeşeren çiceksin. Dokunmaya kıyamadığım, sevince küsüp solarsın diye korktuğumsun.
Sen benim gözümden sakındığımsın.
***
Bazen elden hiçbir şey gelmez. Adı üstünde fani dünya bize ise ona ayak uydurmak düşer. İnsanın içini bazen bir korku salar. Bir ateşin kor alevleri gibi sıçrar her tarafa, yakar her bir tarafı. Bastıramazsın içindeki açığa çıkmayı bekleyen duyguları, öfkeleri, can kırıklarını...
Kapıyı yarım açmış bir süredir orada öylece duruyordu. Üstünde o gecenden kalma kıyafetleri vardı. Israrla çıkartmıyordu. Eğer çıkartırsa bazı şeylerle tekrardan yüzyüze gelmenin korkusuydu bu. Mehtap çocuğunu kaybetmişti. Yekta'nın yemek günü eve saldırdığı zaman çocuğunu düşürmüştü. O koca feryadı bu yüzdendi. O belkide aşkta, hayatta yada daha başka şeylerde kaybetmişti ama bir kızının olmasında kazanmıştı.
O gün o kadar mutluydu ki, ele avuca sığmıyordu. Bir çocuk nasıl ve ne kadar mutlu olabilirse o kadardı. O yemekte herkese hamile olduğunun haberini bile veremeden kaybetti onu. Babanesi önceden biliyordu ama hatırlayacağını sanmıyordu. Babanesi bir süredir alzeymırdı ama bir yandanda hatırlamamasını umuyordu. Daha fazla kapı pervazında durmak istemedi. Yavaşca içeri girdi. Yanağında nemi halen duran gözyaşlarıyla kapıyı arkasından kapattı.
![Elzem [Düzenleniyor]](https://img.wattpad.com/cover/221775421-64-k439792.jpg)