Sönük Ateşin Bıraktığı İz

Defter

Yazısını yazmayı bitiren Laira defteri üzerindeki 2 damla gözyaşı izi ile birlikte Nix'in bıraktığı yere, taş masaya geri koydu.

Tam odadan çıkacakken Nix ile kapıda karşılaştılar, Nix defteri yazarın masasından çaldığı yere geri götürmek amacıyla defteri almaya gelmişti.

Odamda... Ne yapıyordun?

Odamızda. diyerek göz kırptı Laira.

Doğru dedin, odamızda.

Çok tatlılardı aslında. Nix duygularını kontrol edebilse ger şey daha iyi olacaktı ama çok geçti artık. Edemezdi, sahi... Neden edemezdi?

Laira da bunu düşünüyordu. Sabah akşam. Her an.

Kapıdan çıktı ve salona doğru yürüdü.
Ekibin toplanma alanı olan salona.
Herkes oturmuş sohbet ediyordu, o da ne yapsın, sohbete katıldı.

Nix odasındaydı. Tek başına.
Defteri açtı ve okumaya başladı...

Okurken ağlayabilmeyi diliyordu, ağlamak istiyordu. İçi acısın istiyordu. Duyguları olan bir insan bunu okurken nasıl hissederdiyse, hissetmek istiyordu.
Asla hissedemedi, istese bile.

Laira birden odaya dalıp Nix ile göz göze geldiği ana kadar okumaya devam etti.

En son cümleye geldiği an, işte, Laira dalmıştı odaya. Önce defterin olması gerektiği yere, sonra Nix'e ve deftere bir bakış attı.

Okuma! LÜTFEN OKUMAA!

Özür dilerim, bir şeyler yazıyordu, okudum.

Tamam, ama bir daha bir şeyler yazıldığını görürsen okuma tamam mı?

Tamam, tamam.

Defteri aldı ve sahibi olan Yazar'ın evine yöneldi.

Yolda aklına takıldı, Laira'nın yaşadıkları bu kadar olamazdı. Daha fazlası vardı. Anlatırsa, Orpheus'un yanına gidecekti üzüntüden belki. Nix bu sebeple hiç sormadı.

Eve vardı, camdan masaya yöneldi ve defteri geri bıraktı.

Yazar içeride çay içiyordu, aynı şu anda okuduğun kitabı yazarken yaptığı gibi ;)

Madem Yazarla konuşuyorsun, eh, gel sana biraz spoiler vereyim... Defter dopdolu olacak.... :)