"Benim yüzümden aldın uzaklaştırmayı" Son iki saattir sürekli duyduğu özürler artık onu kusturacaktı. "Gerçekten önemli değil Ye Jin lütfen artık buna bir son ver" Koluna girip başını omuzuna sürten kıza şaşkınca baktı. "Cidden çok endişelenmiştim ama bir de neredeyse 2 hafta sana ulaşamadım" Jennie onun başını okşarken gülümsedi. O da Yoon Gi'ye iki hafta boyunca ulaşmaya çalışmıştı ama ne aramasına dönülmüştü ne de mesajına. Suçluluk hissi onu yerken sonunda okula döndüğünde gözleri onu etrafta aramıştı hiçbir yerde görememiş olması endişelerini dağ gibi büyütmüştü. "Gözlerin hep birini arıyor değil mi?" Ye Jin'in cümlesiyle gözlerini kırpıştırdı. Arkadaşının yüzünde anlayışlı bir ifade vardı o küçük gülümsemesi sanki her şeyi biliyorum diyormuş gibiydi."Kimi arayabilir? Öylesine bakı-"
"Öylesine Yoon Gi'ye mi bakınıyorsun?"
Gözlerini kaçırırken omuzları düştü. Arkadaşına onunla ilgili hiçbir şey anlatmamış olmasına rağmen böyle bir tahminde bulunması onu germişti. Tabii yakın oldukları zamanda okulda çok konuşulmuşlardı illaki bir yerlerden duyduğuna emindi ama bir gerçek vardı ki gözlerine kadar fark edilen bu arayışını belli ettiğini hiç düşünmemişti. "Neden ona bakınayım?" Beceriksiz bir kendini savunmanın ardından gülen Ye Jin koluna girerken yürümeye devam ettiler.
"O da seni umursuyor gibi ama senin hemen ardından çocukların üstüne atladı" Jennie göz devirdi. "Seni kurtarmak için gelmiştir oraya" Ye Jin arkadaşının itirazına karşı dudaklarını büzerken başını iki yana salladı. "Evet beni almak için geldiği doğru ama çocuklardan biri senin hakkında ona 'herhalde kız seni yalamayı bıraktı uzun zamandır beraber değilsiniz, eğer sorun olmazsa Jennie ile bundan sonra ben ilgilenirim' dediğinde gözlerindeki bakışı görmen gerekiyordu zaten daha sonra direk üstüne atladı" Dudaklarını birbirine bastırırken görmezden gelmeye çalıştığı kalbi kaburgalarından çıkmak için kendini zorluyordu.
"Neden artık konuşmuyorsunuz?"
"Çünkü onu toparlayamayacağım kadar kötü bir yerden kırdım" Merdivenlerden çıkarken omuzundan düşen proje tüpünü askısından tutarken kolunu ondan ayırdı. "Neyse bu konuları daha sonra müsait bir yerde konuşuruz, harbiden bekleyeceğine emin misin? Çizim uzun sürebilir" Ye Jin omuz silkti. "İşim yok zaten artık ekonomiden başka şeyler görmek istiyorum" Jennie gülerken koridora çıktıklarında atölyenin önünde duran kız grubuna baktı.
"İdol falan mı geldi?" Ye Jin'in alaylı ses tonuna karşı aklına gelen tek şey Yoon Gi'nin ismiydi. Üniversitede bu kadar kızı toplayabilecek sayılı insan vardı ama onun olmadığına emindi bir kere atölyede işi yoktu. Başını iki yana sallarken kız grubunun imalı gözleri kapıdan girmeden önce onların üstünde gezindi. Her zamanki bakışlar olduğunu sandı ve kapıyı açtığında yanıldığını anladı.
Atölyenin tam ortasında dar siyah uzun kollusu ile bar taburesinin üstünde oturuyordu. Saçları geriye doğru atılmış ve camdan giren güneş yüzünün sağ tarafına vururken kahverengi gözleri biraz daha açılmıştı.
"Görüntü mükemmel" Ye Jin'in cümlesiyle kendine gelirken boğazını temizleyerek kendi yerine doğru ilerledi. "Jen Jen! Geldiğin iyi oldu yardıma ihtiyacım var" Na Yeon elini yanına gelmesi için sallarken gözleri Yoon Gi ile birleşti.
"Kendine model mi buldun?" Na Yeon ikisini arasında geçen bakışmanın arasında elektrik olduğuna emindi. "Modelim hasta olduğundan Yoon Gi'den rica ettim, bedenleri benziyor" Jennie eşyalarını bıraktı camdan onları izleyen kızlara attığı kısa bakışın ardından Na Yeon'un yanındaki yerini aldı. "Açıdan mı bilmiyorum ama sanki bir uyumsuzluk var gibi ya da poz mu değiştirsek emin olamadım" Jennie kaşlarını çatarak çizime yaklaştı onun kaleminin güzel olduğunu biliyordu ama daha anatomi çizimlerine girildiğinde doğru oranı yakalamayı yeni yeni öğreniyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
with yoon gi
Fanfiction❝ heykel bölümü öğrencisi jennie'nin hayatının içine izinsiz giren yoon gi onu maske takarak kaybolmaya çalıştığı hayatından eski pişmanlıklarını yeniden yaşamamak adına kurtarmaya çalışır ❞ [ yoon gi & jennie ]