Furkan: Sen yarramı yedin mi benim hiç?
Faruk: Ben değilde sen yemiş gibisin
Faruk: Bu sözünü unutursan hatırlatacak çok güzel bir yer ve zaman biliyorum.
||||||||||||||
Sevdiğiniz veya bir ilişki içerisinde bulunduğunuz adamın mafya olduğunu öğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
××××××××××
Kafamı oturduğum sandalyede arkaya attım, olduğum bol müzikli ortam beynimi delip geçerken huzursuzdum. Zorla getirildiğim bu mekana daha önce kendi isteğimle gelmiş olsamda buradan nefret ediyordum.
Sarhoş tipler, her türlü fırsatı değerlendirenler, sürekli müzik değiştirenler, sürekli dans edenler....
Kısaca lanet bir yerdi.
"Furkan," dedi Ramazan uzata uzata.
"Ne var?" Diyerek kaldırdım kafamı, eve gitmek istediğim belliydi.
"Kalksana biraz, bilmem iç birşeyler sanki zorla getirtmişiz gibi." Müzikten dolayı bağıra bağıra söylediği sözlerinin ardından ağzına vurma isteği geçmişti içimden.
"Zorla getirtiniz zaten," dedim sesimi yükselterek. "Git sen takılma bana." Dediğimde Ramazan sadece sen bilirsin diyerek ayrılmıştı yanımdan.
Oturduğum sandalyede çok rahatsızdı zaten, sürekli götüme birşeyler batıp duruyordu. Anladık para verdinizde o kadar paraya daha konforlu birşey alabilirdiniz ne bu böyle kaktüse oturuyorum sanki.
Birkaç dakikanın ardından müzikten bezdiğim için kulaklarımın rahatlaması adına mekandan çıktım. Kapının önündede içki ve sigara içen birkaç tip vardı, bende bir köşeye çekilerek montumun iç cebinden sigara paketimi çıkardım. İçinden sigarayı çıkardıktan sonra paketin içinde bulamadığım çakmağımı aramaya başladım, tek tek ceplerime baktıktan sonra içeride unuttuğumu anladım. Birkaç küfür eşliğinde dudaklarımdaki sigarayı alıp mekana girmeyi hedefledim.
Harekete geçecektim ki kolumda sertçe bir baskı hissettiğimde bedenimle beraber kafamıda çevirdim. Karşımdaki adama kafamı kaldırıp baktım, loş ışık alev alan gözlerine vuruyor ve gözleri parlıyordu.
"Hani evde takılacaktınız, Furkan?" Dedi dişlerinin arasından her kelimesini vurgulaya vurgulaya. "Hani bana yalan söylemezdin Furkan?" Tekrar aynı ses tonunu tekrarladığında ne yapacağımı bilemeyip durdum kaldım.
Kafamı eğdim suçlulukla, kolumu sertçe bırakınca sızlamasıyla kolumu kendime çektim. "Acıttın." Dedim sanki suçlu şu an oymuş gibi.
"Düş önüme Furkan." Diyerek geldiği yolu gösterdi. İtiraz etmek istedim ama onada izin vermedi. "Hadi dedim!"
Tahminimce onun geldiği yolda adımladım, yolun kenarında duran beyaz arabaya doğru yöneltti omuzlarımdan. Ses etmedim çünkü daha fazla kızacaktı, biliyordum.
Evet ona Ramazanla çıkacağımı söylemiştim ama bar konusunda yalan söylemek durumundan kalmıştım. İlk sorduğumda kesin bir hayır cevabı almamla içimden yalancıyı sikmiyorlar ya diyerek Ramazanın evinde olucağımı söylemiştim. Unutmuştum ki o zeki bir adamdı ve anlardı.
