Peşimde Birisi Var

Bölüm 2: Yalnızlığında sürüklenmek

BÖLÜM 2: YALNIZLIĞINDA SÜRÜKLENMEK

    2 Gün sonra..


Aslı’nın bakış açısından..

2 gündür Elife ulaşamıyordum, telefonu kapalıydı, evine gittiğimde kapıyı açmıyordu, Ercan’a sormuştum “bilmiyorum” demişti, annesi ise “haberim yok” demişti ama zaten bu konuyla ilgilendiği de pek sayılmazdı, başka biri bile onun sesini duysa bunu anlardı, babasını aramıştım o ise çok telaşlanmıştı, işi yüzünden yurt dışından gelemiyordu.

Elifi çok seviyorum, ondan başka yakın olduğum arkadaşım yoktu, tabi benimde kafamda, ailesi tarafından neden ilgisiz bırakılması ile ilgili sorular vardı ama bunu dile getirmemeyi seçmiştim. Ailesini çok özlüyordu, bildirmemeye çalışsa da onun anne ve babasına çok ihtiyacı vardı.

Yine bu gün evine gitmeye karar verdim, ne olursa olsun bu sefer açacaktım o kapıyı. Üstümü giyinip saçımı topladıktan sonra, evden çıktım ve Elifin evine gittim.

Kapıyı çalmaya başladım “Elif bak biliyorum evdesin, belli ki bir şeyler olmuş, hadi aç kapıyı konuşalım lütfen” Kapıyı tekrar çaldım.. ses yoktu

“ Elif Canım arkadaşım, ne olur artık aç şu kapıyı, iyi olduğunu bileyim en azından, bak baban çok endişeli senin için, hadi be arkadaşım aç şu kapıyı” Yine kapıyı çalacaktım ki kapının arasındaki gölgeden, hareket eden bir şey olduğunu gördüm..

“Elif kapının arasından gölgeni gördüm, ordasın işte, hadi aç kapıyı”  Ona bir şey olma korkusu, öyle bir sarmıştı ki bedenimi, gölgesini görünce rahatlayarak ağlamaya başladım.

“Sende beni ablam gibi yalnız bırakma, bu sefer olmaz, buna izin veremem, b-bak eğer kapıyı açmazsan, kırdırırım kapıyı” iç çeke-çeke ağlıyor, kendimi tutamıyordum.

“B-bak dediğimi yaparım, bunu en iyi sen biliyorsun, ya açarsın şu kapıyı, ya da ben açmasını bilirim. Ben seni de kaybetmek istemi-“ Kapı açıldı, evet açtı kapıyı.

Onu görünce şok oldum, saçı, yüzü, gözleri çok yıpranmıştı, sanki 2 gün önce üniversite sonuçları için mutlu olan kız o değilmiş gibi..

Sanki canından can kopmuş gibiydi. Ne olmuştu ona böyle?

“Beni kaybetmedin, ben hep senin yanındayım, ağlama artık. Gel buraya” deyip halsizce kollarını bana sardı, bende ona sıkıca sarıldım, eve geçtik.

“Kızım bu ne hal, neredesin sen 2 gündür ulaşamıyorum sana, kafayı yedim ya. Delirdim”.

“İyiyim Aslı, ne kadar ola bilirsem işte.. Aslı, ben bir karar verdim..” dedi bana tereddütle, ne olmuş ola bilir ki..

“Ne oldu, sen hiç iyi gözükmüyorsun, hadi anlat bana, biz hep birbirimize iyi geliriz, kardeşim. Ayrıca ne kararı, neden bahsediyorsun sen?” Sordum bir nefeste.

“Aslı, ben beni istemeyenlerin inadına o üniversiteyi okuyacağım. “ dedi düz ve kararlı bir ses tonuyla.

“Evet, aferin kız okuyacağız tabi. Elif sen iyi görünmüyorsun ama, ne olmuş sana böyle ?”

“Gayet iyiyim beni merak etme, sadece daha erken gitmek istiyorum buralardan.”

“Tamam tatlım bir kaç güne gidiyoruz zaten” 

“Aslı, Ercan beni aldattı”

“Ne ? Demek bu yüzden bu haldesin sen.” Ercan’ın ne kadar pislik olduğunu bilmeyen yoktu ama Elifi sevdiğine bende inanmıştım, nasıl yapa bilir böyle bir şeyi hem de onun gibi sakin, sessiz bir kıza.