Peşimde Birisi Var

Bölüm 11: Son iki gün

Yorum yapıp,oy vermeyi unutmayalım canlar...

İyi okumalar !

▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎

BÖLÜM 11: SON İKİ GÜN

Barış Karanın anlatımıyla...

Elif Aslıyla konuştuktan sonra yanımdan gitmişti. Ama küçük kızın unuttuğu tek şey vardı ki, kız nereye giderse gitsin, bende onu takip ediyordum, şimdi ise hastanenin önünde ağacın arkasında saklanarak onu gözetliyordum.

Aslı bilmeden çilekli bir içecek içmişti ve alerji tutmuştu. Şimdi ise taburcu olmuş eve gidiyorlardı. Bende arkalarından gidiyordum tabi.

Artık karşısına çıktım diye onu gözetlemeyi bırakmamıştım elbette, bu benim işimdi. Aslı arabadan inerken, çantasını Elif aldı, ve taksiden inmesine yardım etti.

Bu sırada köşede duran bir adam Elifin elinden Çantayı alarak kaçtı.. "Dur !" Diye bağırdı Elif.

Siyah maskemi kafama takarak adamın arkasından koşmaya başladım, adam beni fark edince daha da hızlandı ve ayağı yerdeki büyük taşa takılarak düştü. Adamı yakalayarak, çantayı elinden aldım. Kızıma yaklaşarak onu korkutmuştu, benim kırmızı çizgim, kardeşim ve küçük kızımdı.

Onu korkutmamak için, zorlansam da sinirimi dizginleyerek, sözlerimi dikkatle seçerek konuşuyordum.

Şimdi ise biri çıkmış istediği gibi davranarak onu korkutuyor ve bunu görmem benim sinirlerimin ortaya çıkmasının büyük sebebi olmuştu. Hissettiğim öfke ve sinirimi bu adamdan çıkararak dövmeye başladım.

"demek benim kızımı korkutursun ha! Benim kızıma bulaşmak neymiş çok iyi göstereceğim sana hiç merak etme !" Dedim ve yumruklarımı yüzüne geçirmeye devam ettim. Nefes nefese kalmıştım.

Tam hıncımı aldıktan sonra çantayı alıp, geri gittim, kara kız orada beklemese öldürürdüm o adamı ama kızıma dua etsin o yoksa şu an yaşamıyor olacaktı, ve Elifle, Aslının ağladığını gördüm.

Kızımı ağlatmıştı !

O adamı tekrar bulacaktım, benim için zor değildi. "Hanımefendi çantanızı getirdim" diyerek çantayı uzattım Aslı şaşırmıştı ama Elif sesimden kim olduğumu anlamış olacak ki bana sıkıca sarıldı.

İçimdeki kıvılcımların harekete geçmesini sağlayan şeylerden biride onun bana sarılmasıydı.

Doğrusu onunla ilgili her şeye, ayrı bir bakış açısından bakıyordum, ondan özel birisi yoktu hayatımda, belki de 2 yıldır onun peşinde olduğum için, içten içe basit bir bağlanmaydı bu ama, farklıydı daha güzel, ince ve kırılgan aynı zamanda ise mükemmel...

Bu Sırada cebine, yazdığım bir notu koydum. "Biz çok teşekkür ederiz," dedi Aslı. "Bir şey değil, benim gitmem gerek" diyerek oradan uzaklaştım.

Onunla aynı odada kalma fikri aklıma yatmıştı, ona yakın olmak için güzel fikirdi ama fazla abartıyorum galiba.

O gün, onun yatağında uyuduğum gibi, rahat ve huzurlu uykumu, annem yaşıyorken almıştım. Annemden sonra, geceleri hep tetikte kalıyordum, babam gelirde bizi bulursa, Çiçeği, kardeşimi koruyamam diye, geceleri uyku tutmuyordu.