3 gün dür 5 dosya yaptırmıştım ama çok zor olmuştu, bu sefer bara gitmişti, tanrım direkt şirkete gelip 4 saat evraklar ile uğraşıp sonra gitse olmuyor muydu?
Cidden namjoon hyung'un neden uğraşmayı bıraktığını anlamıştım, ben 3 günde sinir küpüne dönmüştüm onu hayal bile edemiyordum.
Barın önüne geldim, arabayı park ederek dosyayı aldım.
Bara girdim ve etrafa bakmaya başladım, sonunda bulduğumda kucağında bir kadın oturuyordu ve gülerek konuşuyorlardı, bu görüntü midemi bulandırmıştı, kafamı salladım ve yanına gitmeye başladım.
Karşısında durdum ve kollarımı bağladım, beni gördüğünde "defol artık bıktım senden" güldüm "telefonlarımı neden açmıyorsun" anlını ovdu "hoseok sinirimi bozuyorsun" kafamı salladım "evraklar" diyerek uzattım.
Kucağında ki kadını iterek kalktı, dosyayı alarak içki fıçısının içine attı "bitti defol" kafamı salladım "yedekleri arabada, istediğin kadar yırt, yak, ıslat, fırlat bende kopyaları var" kolumu tuttu "bana bak sülük, sürekli peşimde dolaşma, beni sinir etme, cidden sinirimi bozmaya başladın" kolumu sıktı.
Güldüm "sana başında demiştim 'sülüğün olurum' diye, ben dosyaları getiriyim sende görevini yap bir birimizi görmeyelim, işi zorlaştıran sensin ben değil" kolumu çekmeye çalıştım, bırakmıyordu, kolu bile kıpırdamıyordu.
Beni koltuğa itti "yerini bil yoksa bildiririm anladın mı beni" korkarak baktım "i-işlerini bitir yüzümü görme" üstüme eğildi "hala iş ha, ne bu iş aşkı? sırf babam seni sokaktan topladı ve baktı diye onun dediklerini köpek gibi yapıyorsun, minnetini mi gösteriyorsun yoksa? bu yüzden mi peşimden gelmelerin"
Gözlerim doldu "düzgün konuş" çenemi tuttu "ne o, üzüldün mü" daha çok güldüğünde göz yaşlarım akmıştı, onu iterek kalktım "iğrenç, beş para etmez birisin, paran olmasa kimse senin yüzüne bakmaz, karaktersiz piç" gözlerimi sildim "en azından ben oğlu olmamama rağmen ona değer gösterip üzülmemesi için bir şeyler yapıyorum sen ise sadece sürtüksün" hızla bardan çıktım.
