သူတို့က ဂျာမန်ကားနှင့်လာကြိုခံရသည်။ စစ်သားကအရှေ့တွင်ထိုင်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ အနောက်တွင်ထိုင်သည်။ ခရီးသည်ထိုင်ခုံက များသောအားဖြင့် အနောက်ခုံကနေချောင်းမြောင်းတိုက်ခိုက်ခံရနိုင်ပြီး မမြင်နိုင်သည့်နေရာတွေလည်းရှိသေးသည့်အတွက် အများအားဖြင့်ရှဲ့ယွီချန်ထိုနေရာတွင်မထိုင်တတ်။ သို့ပေမဲ့ ဒီစစ်သားကအတော်လေး သိသိသာသာတည်ငြိမ်နေပြီး သူလုံခြုံတယ်လို့ခံစားနေရသည့်အမြင်ကိုပေးသည်။
သူတော်စင်Issac၏ဘုရားရှိခိုးကျောင်းကို ကျော်လာပြီးနောက် သူတို့တရုတ်သံရုံးကိုသွားနေတာမဟုတ်မှန်း ရှဲ့ယွီချန်သိပြီးပြီ။ တရုတ်သံရုံးဘယ်နေရာမှာရှိလည်း သူသိသည် ပြီးတော့အခုကအဲ့လမ်းကြောင်းမဟုတ်တာသေချာသည်။ သို့သော်လည်း သူတိတ်တိတ်နေပြီး ကားပြတင်းပေါက်မှတစ်ဆင့် ညခင်း၏ရှု့ခင်းများကိုကြည့်နေလိုက်သည်။ ဤနေရာကို 1924 မှာ Leningrad ဟုလည်းခေါ်တွင်ခဲ့ဖူးသည်။
ယခု ကားသည်တံတာအား ထူထပ်သောနှင်းတွေကြားတွင် ဖြတ်ကာမောင်းနှင်နေသည်။ သူတွေးကြည့်လိုက်တော့ ဒီမြို့က ဗီးနစ်နှင့်အနည်းငယ်ဆင်သည်—အဲ့ဒါမှာ ကျွန်းရာပေါင်းများစွာနဲ့ မြစ်ကမ်းခြေတွေကိုပိုင်ဆိုင်သည်။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်းမှာ ဤမြို့က ဂျာမန်တွေမှ စစ်တပ်ဖြင့်ဝန်းရံခြင်းကိုခံခဲ့ရသည်။ လူခြောက်သိန်းကျော်အေးခဲသေဆုံးခဲ့ရပြီး ထောင်ကျော်သောအဆောက်အဦများကျိုးပဲ့ပျက်ဆီးခဲ့ရသည်။ ယခု မြို့အားပြန်လည်တည်ဆောက်ပြီးနောက် ရှေးဟောင်းအဆောက်အဦနယ်မြေများ ပြန်လည်ထိန်းသိမ်းပြီးခဲ့ပြီ။
ဒီနိုင်ငံမှာ တကယ်ကိုထူးဆန်းတဲ့ခေါင်းမာမှုမျိုးရှိသည်။ သူတို့နောက်ဆုံး ဗီလာအရှေ့တွင်ရပ်သွားခဲ့သည်။ ကားထဲမှစစ်သားထွက်လိုက်ပြီးနောက် အမျိုးသားနှစ်ယောက်ခုံးတည်ငြိမ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရတော့ အနည်းငယ်အံ့သြသွားသည်။
" မင်းတို့က အံ့သြမသွားဘူး ငါမင်းတို့ကို သံရုံးကိုခေါ်မသွားခဲ့ဘူးလေ " အမျိုးသားတစ်ယောက်မှစကားမပြောကြ။ သူတို့က သူ့အား—
YOU ARE READING
ပန်းဖုံးသောညအားဖြတ်သန်းလျက်: အသံမပေးရောက်ရှိလာလေသောအဆုံးသတ်
Mystery / Thrillerဟေးယန်ကျင်းနှင့် ရှဲ့ယွီချန်တို့ Orthodox ဘုရားကျောင်းရှိ ထူးဆန်းသောပေါ်လောပေါ်အလောင်းအား စုံစမ်းရန်ရုရှားသို့သွားခဲ့ကြသည်။ အရာအားလုံး၏အလယ်မှာ သူတို့သည် ဖုန်းရွှေဆရာတစ်ယောက်၏ သေစေနိုင်သောတိုက်ခိုက်မှုမှကာကွယ်ပေးရန် စုဆောင်းခံခဲ့ရသည်။
