Bir Kavanoz Hayaller

3. Bölüm ( nan o ayfon mu banami öle gelorr ?? )

Bu bölüm elenas70 e ithafen yazılmıştır.
Merhaba arkadaşlar sizi çok sikmicam multide miray ve masal var sizleri seviyorum...

-iyi okumalar-

- Seni aldatmadığımı biliyorsun benden uzak durmak için bahane arıyorsun dimi ??!!
- .....
- cevap ver sadece benden kaçmak istiyorsun !!

Onu tınlamayarak önüme döndüm. Birkaç adım atmisken kolumu kavradı ve tekrar ona dönmemi sağladı.

- Başkası var dimi o yüzden beni kovmaya çalışıyorsun !!
- nee !! Saçmalama sarp beni kendinle karistirma !!
- biri var ve sen benden sakliyorsun ee nasıl biri yakisiklimi şimdi çocuğunuz falanda vardır sizin !!

İşte bu bardağı taşıran son damlaydi yüzüne sert bir tokat attım başını istemsiz bir şekilde soluna cevirdiginde bu kez ben konuşmaya başladım.
- kendine gel haddini aşıyorsun !!!

Kızarmış olan yanagindan gözlerimi ayırarak arkama bile bakmadan hızlı adımlarla evin kapısına ulaştım. ve klasik bir sekilde kapiyi caldim. Hâlâ gitmediğini biliyorum ama bu iğrenç laflarindan sonra onu görmek bile istemiyorum. Teyzem kapıyı açar açmaz kendimi içeri attım arkamdan birşeyler soyledi ama dikkatli dinlemedigim için pek birşey anlamadım ilerdeki koridordan sola döndüm ve "dikkat Miray'ın odası" yazılı kapıyı açarak kendimi odama attım.

- miraay iyi misin kızım ??
-iyim teyze iyim yok birşey...
- ac bakiyim sen şu kapıyı.
- ya teyze iyim.
- miray ac dedim bak devrelerimi yakma benim.

Istemesemde çömeldiğim yerden kalkarak kapıyı teyzeme açtım. Evet miraycim soru yağmuruna tutulmaya hazır ol.
Kapıyı açar açmaz tekrar yatagimin önüne çömeldim. Teyzem önce kapıdan kafasını uzatıp etrafı kolaçan etti yüzünde sıcak bir gülümseme olustuktan sonra oda odaya girdi ve kapıyı kapattı.

- neyin var ?

Sadece omuz silktim. Çünkü konuşmak istemiyordum ve eğer konuşursam göz yaslarimin özgür kalacağını da çok iyi biliyordum. Teyzem kaşlarını çattı ve yanıma çömeldi, içimden teyzemin kucağına yatıp hiç susmadan ağlamak gelsede kendimi tutmayı tercih ettim.

- kim üzdü benim güzel kızımı ??!
-....
- pekala böyle susup oturacakmiyiz ?
-....
- iyi sen bilirsin benim için sorun yok akşama kadar burda otururum.
- ....
- miray ba-

Artık kendimi tutamayarak istemsiz bir şekilde hickirmaya başladım. Yaşadıklarımı hatırladıkça hiç kapanmayan bir yarama tuz basmışlar gibi hissediyordum. Ben böyle aglayinca teyzem hemen bana döndü ve kollarını açtı.
- gel bakiyim sen gel.

teyzemin omzuna yatınca hickirmam arttı ve gözyaşlarım ardı ardına suzulmeye başladı. Kendimi tutamiyordum baş agrisindan hastanelik olana kadar ağlamak istiyordum ağlamak ve bunca yaşadıklarımı dışarı kusmak istiyordum.

Yaklaşık 5 dakika boyunca hıçkırarak ağladım ve açıkçası bu bana iyi geldi. Birinin omzunda ağlamayali uzun zaman olmustu.

- evet şimdi herşeyi anlatmak ister misiniz küçük hanım ??

Kendimi zorlayarak konuşmaya çalıştım ağlamaktan boğazım agrimisti ve haliyle sesim kısılmıştı.
- belki ...
- pekala seni böyle ağlatan kim ?
- hadsizin biri.
- peki bu hadsizin bir adı yok mu ?

Başımı olumsuz anlamda salladım.
- isimsiz yani.
- evet...isimsiz.
- oda iyiymiş.... peki bu hadsiz seni neden ağlattı ??

Yutkundum , ne diyeceğimi bilmiyordum eğer teyzem sarp ın geldiğini öğrenirse olaylar çok büyüyebilirdi. O yüzden sarpla alakalı birşey söylemek istemiyordum.