Bir Kavanoz Hayaller

1. Bölüm ( anne... baba... hoşçakalın... )

Merhaba arkadaşlar bu ilk bölüm insallah beğenirsiniz multide bade ve aşkem miray var.
-iyi okumalar-

- Günaydın Aşkem
- Günaydın kuzum

Yatakta hâlâ gözlerini ovusturmakla oyalanan bir adet Badenin saçını karıştırdım ve gülerek karşısındaki yatağa oturdum. yatagimin ustundeki saç bandimi alarak saclarimin arasından geçirdim ve gözlerimi badeye diktim.

- ben koşuya gidiyorum teyzem kahvaltiyi hazirlayana kadar gelirim
- taam kuzi ben napiim ?

Aslında bunu gelmek istersen gel babında söylemiştim ama karşımdaki onu anlamicak kadar mal olduğu için hiç çaba sarfetmeye gerek yok.

- sen böyle yatakta yeni doğum yapmış karılar gibi otur bende koşu yapiim tamam ??
- hay ben senin benzetmenin içine mayonez sıkıyım git koş sen. zaten kuru kemiksin daha da incelecem diye ne hale geliyosun hayır yani kim için incelmeye çalışıyorsun onuda bilmiyoruz ki yoksa bizden gizli gizli enişte mi yaptın kendine hem oda.....

Gözlerimi kısıp uzun uzun badeye baktım. Bu " çeneni kapatmazsan olacaklara karışmam " temalı bakışımdi ama o bunu anladımı bilemicem.
- neyse ben devam ettirmiyim...
- bencede devam ettirme !.

Bakışlarımdan susması gerektiğini anladığına sevinerek sagimdaki yastığı aldım ve Bedenin kafasına fırlattım tabi oda eksik kalır mı ayaga kalktı ve tam yastığı firlatacakken supır hız odadan kaçtığım için amacına ulaşamadı . Hahaaa zafer dansını da unutmayalım tabi. yanımda kıç çarpıştıracak biri olmayınca yüzüm düştü ve ağzımı buruşturarak yanımda ki hayali arkadaşıma çak beşlik yaptım bakmayın öyle yaptım yani bunu.... Aşkem Miray olmak bunu gerektirir.

Merdivenleri beşer beşer inerken 2 kez yerle bütünleşme tehlikesi yaşadım ama tabiki bisi olmadı. Öyle merdivenli lüks bir evde oturduğumuzu sanmayın ben az önce ağaç evin merdivenlerinden indim dün kuzimle ağaç ev keyfisi yaptık ta . Kendimize ait bahçeli, küçük bir müstakil evimiz var. Ön bahçe kuzim ve bana ait arka bahçede teyzem ve enişteme ait aslında biz arka bahçeyi istemiştik ama onlar bahçeye bisiler ekicekleri için arka bahçeyi aldılar anlicaniz arkada koca bir hobi bahcemiz var.

Cebimden kulakligimi cikarttım ve taktım. mabel matiz yaşım çocuk şarkısını açarak melodinin kulaklarıma dolmasına izin verdim. Bu şarkı bana her dinleyisimde çocukluğumu hatırlatır şu saf çocukluğumu.... ben dogmadan once Annem hamile olduğunu öğrendiginde kıyameti koparmış hatta aldirmaya falan çalışmış ama doktor ' bu çocuğu aldirirsan birdaha hamile kalamayabilirsin ' deyince istemesede doğurmak zorunda kalmış anlicaniz ben ta başta istenmemisim zaten...

dogdugumda annem yüzüme bile bakmamış hergün bir süt anne cagirirlarmis ve beni o beslermis bazılariniz ' yok artik! ' diyebilirsiniz ama gercek olan bu. 4-5 yaslarima kadar evde sığıntı gibiydim odamdan dışarı çıkmadığım halde herşeyi benden bulurlardi üstelik birkere öz annem beni bir mücevher takımını calmamla suçlamıştı tam 1 hafta aglamistim bana iftira attıkları için değil bunu annem yaptığı için bana nefterle baktığı için aglamistim.

Beni hiç dinlemezlerdi ne istediğim umurlarında bile değildi. doğum günümde bile odamda şu küçük dankekler varya onlarla kendi kendime doğum günümü kutlardim. Bir gece yine hüngür hüngür agliyordum çünkü bayağı yağlı bir dayak yemistim üstelik tırnak icinde soluyorum " ojesini döktüğüm için "
oda kapkaranlikti sonra pencereden yere bir yıldızın gölgesi yansıdı gözyaşlarımla o yıldıza odaklandım ışte o zamandan sonra içimde yıldızlara karşı bir sıcaklık oluştu o zamanlar daha küçük olduğum için bazen onunla evcilik oynuyormuş gibi bile yapardım. Sonra mutfaktan bulduğum küçük mavi kapakli bir kavanozu aldım fosforlu, parlak, simli her tür kağıttan rengarenk yıldızlar yaptım ışığı kapattığım anda yıldızların hepsi parliyordu. artik Tek yapmam gereken ona bir isim vermekti siyah bir kartonu kestim ve magenta rengiyle üstüne BİR KAVANOZ HAYALLER yazdım iste bu kavanoz benim hayallerimi yaşadıklarımı yaşamadıklarımı,yaşamak istediklerimi herşeyimi anlattığım , güvendigim koca bir Umut oldu.... umudum oldu...

Gözlerimin dolmaya başladığını hissedince kosmama ara verdim ve biraz soluklandim şarkı çoktan bitmiş ve yeni bir şarkı çalmaya başlamıştı bile. Artık nasıl daldiysam farkına bile varmamisim. Sahile kadar geldiğimi farkettim ve banklardan birine oturdum. Deniz dalgalarinin büyük kayalara çarparken çıkarttığı ses o kadar huzur verici ki insan bir an kendini boşlukta kaybolmuş gibi hissediyor.

Evet çok duygusal bir insanım ama dışardan sert gözükmeye çalışırım çünkü benim güçsüz cılız biri olarak görmelerini istemiyorum herkese karşı iyimser olmaya çalışırım... tabi şamar aşkemi ortaya cikartmadiklari sürece... çoğunuzun aşkem mı dediğini duyar gibi oldum evet yanlış duymadınız benim adım aşkem miray sönmez ve hayır ismimi annem veya babam değil dedem koymuş...

Suanda bunları düşünüyor olabilirim ama artık herşey geride kaldı artık eski aşkem miray yok ama gerçektende büyüdükçe değiştim cilginmi çılgın bir knkm var ve tüm okul bizi çılgın ikili diye tanır artık herşeyi geride bıraktım hayatımdan memnunum ve asla hayatımı mahvetmelerine izin vermicem madem beni bırakıp iş bahanesiyle arkalarına bile bakmadan yurt dışına gittiler bende artık onları umursamiyorum artık onlar için aglamiyorumda ilk gittiklerinde çok aglamistim ama artık aglamiyorum çünkü alıştım artık acı çekmeye dislanmaya itilip kakılmaya... tebessüm bana çok yabancı mutluluk bana çok yabancı ben gözyaşlarına alıştım surat asmaya sadece yıldızlarla konuşmaya alıştım ben... ama artık ben büyüdüm asıl gerçek aşkem miray şimdi geliyor ben bana bile yabancıydım eskiden ama artık öyle değilim ben ben oldum ....ben aartık geri döndüm....

Gözlerimi açtım ve dudaklarımı araladim.

- Anne... baba... hoşçakalın...

Sesim fısıldIyormuşçasına çıktı gozlerimden yaslar süzülürken kendime söz verdim bu son gozyasim olacak bu son umutsuzlugum olacak ... her kim için olursa olsun... bu son olacak... son...

26.05.2015